ஏர் இந்தியாவை முடிவிட சதி: தொழிற்சங்கம் குற்றச்சாற்று
வியாழன், 27 மே 2010( 17:25 IST )
ஏர் இந்தியா விமான நிறுவனத்தின் தொழிலாளர்களை தனது தவறான நடவடிக்கைகளினால் தூண்டிவிட்டு, அதன் மூலம் வேலை நிறுத்தத்தை உருவாக்கி, அதையே காரணமாக்கி நிறுவனத்தை மூடிவிட சதி நடக்கிறது என்று விமான ஊழியர் சங்கம் குற்றம் சாற்றியுள்ளது.தொழிற்சங்க நிர்வாகிகள் ஊடகங்களிடையே பேசக்கூடாது என்று தடை விதித்ததைக் கண்டித்து ஏர் இந்தியா விமான நிறுவன ஊழியர்கள் இரண்டு நாட்கள் வேலை நிறுத்தம் செய்தனர். இதனால் விமான சேவை பாதிக்கப்பட்டது. நீதிமன்றம் வேலை நிறுத்தம் சட்ட்ப்படியானது அல்ல என்று கூறியது. இதனைத் தொடர்ந்து தொழிற்சங்க நிர்வாகிகள் உள்ளிட்ட 58 பேர் பணி நீக்கம் செய்யப்பட்டனர். 24 பேர் இடை நீக்கம் செய்யப்பட்டனர். இரண்டு தொழிற்சங்களின் அங்கீகாரம் ரத்து செய்யப்பட்டது. ஏர் இந்தியா நிறுவனத்தின் இந்த நடவடிக்கைகளை கண்டித்துப் பேசிய ஏர் கார்ப்பரேஷ்ன் எம்ப்ளாயீஸ் யூனியன் பொதுச் செயலர் ஜே.பி. கடியன், தொழிலாளர்களை தூண்டிவிட்டு, அதன் மூலம் வேலை நிறுத்தத்தை உண்டாக்கி, பிறகு அதையே காரணமாக்கி ஏர் இந்தியா நிறுவனத்தின் சேவையை முடக்கிவிட நிர்வாகம் சதி செய்கிறது என்று குற்றம் சாற்றியுள்ளார்.“ஏர் இந்தியா நிறுவனத்தின் தலைவர் மற்றும் மேலாண்மை இயக்குனர் அர்விந்த் ஜாதவ் சர்வாதிகாரமாக செயல்படுகிறார். ஏர் இந்தியா நிறுவனத்தை ஒழித்துவிட வேண்டும் என்பதில் குறியாக உள்ளார். பணியாளர்களை வேலை நிறுத்தம் செய்ய தூண்டிவிட்டு,பிறகு அதையே காரணம் காட்டி நிறுவனத்தை மூடிவிடும் சதித்திட்டத்துடன் செயல்படுகிறார்” என்று கடியன் கூறியுள்ளார். தங்களுடைய கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி ஜூன் 12ஆம் தேதி முதல் மீண்டும் வேலை நிறுத்தம் செய்ய அறிவிக்கை செய்துள்ளதாகவும் கடியன் கூறியுள்ளார்.
Thursday, May 27, 2010
தாற்காலிக ஊழியர்களுக்கும் வருங்காலவைப்பு நிதி
தாற்காலிக ஊழியர்களுக்கும் வருங்கால வைப்பு நிதி: உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பு
First Published : 27 May 2010 12:23:23 AM
சென்னை, மே 26: தாற்காலிக ஊழியர்களுக்கும் வருங்கால வைப்பு நிதி (பி.எஃப்.) சட்டம் பொருந்தும் என்று சென்னை உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்துள்ளது.
நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் உள்ள தனியார் மேல்நிலைப் பள்ளியில் நிர்வாகத்தின் தரப்பில் ஊழியர்களுக்கான பி.எஃப். தொகை செலுத்தப்படவில்லை.
இதையடுத்து, 1986-ம் ஆண்டு முதல் 1995-ம் ஆண்டு வரை பள்ளி நிர்வாகம் ஊழியர்களுக்காக செலுத்த வேண்டிய தொகையை வசூலிக்கும் நடவடிக்கைகள் தொடங்கப்பட்டன. இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் ஊழியர்களின் வருங்கால வைப்பு நிதிக்கு பள்ளி நிர்வாகம் ரூ.58 ஆயிரத்து 412 செலுத்த வேண்டும் என்று உத்தரவிடப்பட்டது. இதை எதிர்த்து பள்ளி நிர்வாகம் தரப்பில் பி.எஃப் தீர்ப்பாணையத்தில் முறையீடு செய்யப்பட்டது. பள்ளி நிர்வாகத்திடம் ரூ.58 ஆயிரம் வசூலிக்கும் நடவடிக்கை சரியே என்று தீர்ப்பாணையம் உத்தரவிட்டது.
இந்த உத்தரவை எதிர்த்து பள்ளி நிர்வாகம் தரப்பில் உயர் நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. மனு விவரம்:
"எங்கள் பள்ளியில் 20 ஊழியர்களுக்கும் அதிகமாக பணியாற்றுவதாக பி.எஃப் மண்டல ஆணையரகம் கூறுவது தவறு. ஒரு சில நேரங்களில் மட்டுமே 20-க்கும் அதிகமாக ஊழியர்கள் இருந்துள்ளனர். பள்ளியில் பணியாற்றும் பெரும்பாலான ஊழியர்கள் தாற்காலிகமாக மட்டுமே பணியமர்த்தப்பட்டுள்ளனர். எனவே, எங்கள் பள்ளிக்கு வருங்கால வைப்பு நிதி சட்டம் பொருந்தாது. பி.எஃப். ஆணையரகத்தின் நடவடிக்கையை ரத்து செய்ய வேண்டும்' என்று மனுவில் கோரப்பட்டது.
நீதிபதி அரிபரந்தாமன் முன்னிலையில் இந்த வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது.
விசாரணைக்கு பிறகு நீதிபதி பிறப்பித்த உத்தரவு:
"தங்களிடம் 20-க்கும் மேற்பட்ட ஊழியர்கள் பணியாற்றியுள்ளதாக பள்ளி நிர்வாகமே ஒப்புக்கொண்டுள்ளது. பள்ளி ஊழியர்கள் தொடர்பான ஆவணங்களை ஆராய்ந்த பிறகே நிர்வாகம் பி.எஃப். தொகை செலுத்த வேண்டும் என்று அதிகாரிகள் உத்தரவிட்டுள்ளனர். வருங்கால வைப்பு நிதிச் சட்டம் தாற்காலிக ஊழியர்களுக்கும் பொருந்தும். எனவே, பள்ளி நிர்வாகத்துக்கு வருங்கால வைப்பு நிதிச் சட்டத்தின் கீழ் விலக்கு அளிக்க முடியாது' என்று கூறி மனுவை நீதிபதி தள்ளுபடி செய்தார்.
First Published : 27 May 2010 12:23:23 AM
சென்னை, மே 26: தாற்காலிக ஊழியர்களுக்கும் வருங்கால வைப்பு நிதி (பி.எஃப்.) சட்டம் பொருந்தும் என்று சென்னை உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்துள்ளது.
நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் உள்ள தனியார் மேல்நிலைப் பள்ளியில் நிர்வாகத்தின் தரப்பில் ஊழியர்களுக்கான பி.எஃப். தொகை செலுத்தப்படவில்லை.
இதையடுத்து, 1986-ம் ஆண்டு முதல் 1995-ம் ஆண்டு வரை பள்ளி நிர்வாகம் ஊழியர்களுக்காக செலுத்த வேண்டிய தொகையை வசூலிக்கும் நடவடிக்கைகள் தொடங்கப்பட்டன. இந்த இடைப்பட்ட காலத்தில் ஊழியர்களின் வருங்கால வைப்பு நிதிக்கு பள்ளி நிர்வாகம் ரூ.58 ஆயிரத்து 412 செலுத்த வேண்டும் என்று உத்தரவிடப்பட்டது. இதை எதிர்த்து பள்ளி நிர்வாகம் தரப்பில் பி.எஃப் தீர்ப்பாணையத்தில் முறையீடு செய்யப்பட்டது. பள்ளி நிர்வாகத்திடம் ரூ.58 ஆயிரம் வசூலிக்கும் நடவடிக்கை சரியே என்று தீர்ப்பாணையம் உத்தரவிட்டது.
இந்த உத்தரவை எதிர்த்து பள்ளி நிர்வாகம் தரப்பில் உயர் நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. மனு விவரம்:
"எங்கள் பள்ளியில் 20 ஊழியர்களுக்கும் அதிகமாக பணியாற்றுவதாக பி.எஃப் மண்டல ஆணையரகம் கூறுவது தவறு. ஒரு சில நேரங்களில் மட்டுமே 20-க்கும் அதிகமாக ஊழியர்கள் இருந்துள்ளனர். பள்ளியில் பணியாற்றும் பெரும்பாலான ஊழியர்கள் தாற்காலிகமாக மட்டுமே பணியமர்த்தப்பட்டுள்ளனர். எனவே, எங்கள் பள்ளிக்கு வருங்கால வைப்பு நிதி சட்டம் பொருந்தாது. பி.எஃப். ஆணையரகத்தின் நடவடிக்கையை ரத்து செய்ய வேண்டும்' என்று மனுவில் கோரப்பட்டது.
நீதிபதி அரிபரந்தாமன் முன்னிலையில் இந்த வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது.
விசாரணைக்கு பிறகு நீதிபதி பிறப்பித்த உத்தரவு:
"தங்களிடம் 20-க்கும் மேற்பட்ட ஊழியர்கள் பணியாற்றியுள்ளதாக பள்ளி நிர்வாகமே ஒப்புக்கொண்டுள்ளது. பள்ளி ஊழியர்கள் தொடர்பான ஆவணங்களை ஆராய்ந்த பிறகே நிர்வாகம் பி.எஃப். தொகை செலுத்த வேண்டும் என்று அதிகாரிகள் உத்தரவிட்டுள்ளனர். வருங்கால வைப்பு நிதிச் சட்டம் தாற்காலிக ஊழியர்களுக்கும் பொருந்தும். எனவே, பள்ளி நிர்வாகத்துக்கு வருங்கால வைப்பு நிதிச் சட்டத்தின் கீழ் விலக்கு அளிக்க முடியாது' என்று கூறி மனுவை நீதிபதி தள்ளுபடி செய்தார்.
Wednesday, May 26, 2010
ருச்சிகாவிற்கு நியாயம் கிடைத்ததா
ருச்சிகாவிற்கு நியாயம் கிடைத்ததா ?
1990-ல் பள்ளி மாணவியாகவும், டென்னிஸ் விளையாட்டு வீராங்கானையாகவும், திகழ்ந்த ருச்சிகாவை அப்போது ஹரியானா மாநில காவல் தலைமை ஆய்வாளராக இருந்த எஸ்.பி.எஸ். ரத்தோர் மானபங்கம் செய்தது நீதிமன்றத்தில் உறுதிபடுத்தப்பட்டு அவருக்கு - 19 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு - 6 மாத சிறைத் தண்டனையும், ரூ.1000 அபராதமும்விதிக்கப்பட்டுள்ளது.
மானபங்கப்படுத்தப்பட்ட ருச்சிகா 1993ஆம் ஆண்டு தற்கொலை செய்து கொண்டார். அவரை தற்கொலைக்கு தள்ளியது அவளுடைய சகோதரனான தன்னை ரத்தோர் சித்ரவதை செய்ததுதான் என்று அஷு கிர்ஹோத்ரா காவல் நிலையத்தில் புகார் செய்துள்ளார். ரத்தோருக்கு எதிராக ருச்சிகாவின் அண்ணன் அளித்த புகாரின் பேரில் புதிதாக 3 வழக்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. பஞ்ச்குலாவில் உள்ள வீட்டில் ருச்சிகா தற்கொலை செய்து கொண்டார். காவல்துறையினரின் துன்புறுத்தலை தாங்காமலும், தனது அண்ணனுக்கு எதிராக பொய் வழக்குகள் தொடரப்பட்டதை எதிர்கொள்ள முடியாத நிலையிலும் ருச்சிகா தற்கொலை செய்து கொண்டார் அவருடைய புகாரின் அடிப்படையில் முதல் தகவல் அறிக்கை பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இவ்வழக்கு நிரூபனமானால் இந்திய தண்டனைச் சட்டப் பிரிவு 306-ன் படி (தற்கொலைக்குத் தூண்டுதல்) ரத்தோருக்கு அதிகபட்சமாகப் பத்து ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனை விதிக்கப்படும். ரத்தோருக்கு நீதிமன்றம் விதித்த 6 மாத சிறைத்தண்டனை மிகக் குறைவானது என்று மத்திய புலனாய்வுக் கழகம் மேல் முறையீடு செய்ய முடிவெடுத்துள்ள நிலையில் அவருக்கு எதிராக இந்த வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
ருச்சிகா தற்கொலை செய்யப்பட்ட வழக்கை மீண்டும் விசாரிக்க வேண்டும் என்று கூறி தொடரப்பட்ட வழக்கில் மத்திய அரசு> மத்திய புலனாய்வுக் கழகம் மற்றும் இந்த வழக்கில் குற்றம்சாற்றப்பட்டுள்ள முன்னாள் டி.ஜி.பி. ரத்தோருக்கு பஞ்சாப்-ஹரியானா உயர் நீதிமன்றம் நோட்டீஸ் அனுப்ப உத்தரவிட்டுள்ளது.. 14 வயதான ருச்சிகாவை கடந்த 1990ஆம் ஆண்டு ரத்தோர் பாலியல் ரீதியில் துன்புறுத்தியதாக தொடரப்பட்ட வழக்கில் 19 ஆண்டுகளுக்குப் பின் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டதற்கு, மகளிர் அமைப்புகள் கடும் கண்டனம் தெரிவித்தன.
25-05-10 அன்று இந்த வழக்கில் சண்டிகர் அமர்வு நீதிமன்றம் விசாரணை நீதி மன்றம் அளித்த தண்டனை அதிகரித்து 18 மாத சிறை தண்டனையாக மாற்றி தீர்ப்பு வழங்கியது .
26-05-10 அன்று ருச்சிகா கிர்ஹோத்ரா மான பங்க வழக்கில் அமர்வு நீதிமன்றம் தனக்கு விதித்த தண்டனையை எதிர்த்து பஞ்சாப் - ஹிரியானா உயர் நீதிமன்றத்தில் முன்னாள் காவல் அதிகாரி ரத்தோர் மேல் முறையீடு செய்துள்ளார். விசாரணை நீதிமன்றம் தனக்கு விதித்த 6 மாத கடுங்காவல் சிறைத் தண்டனையை 18 மாதங்களாக அதிகரித்த சண்டிகார் அமர்வு நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பை மறுபரிசீலனை செய்யக் கோரியும், தன்னை பிணையில் விடுவிக்குமாறும் கோரி ரத்தோர் இந்த மேல் முறையீட்டைச் செய்துள்ளார். தனக்கு விதிக்கபட்ட தண்டனையை அமர்வு நீதிமன்றம் அதிகரித்தது ஊடகங்களின் அழுத்தம் காரணமாகத்தான் என்று கூறியுள்ள ரத்தோரின் மனு உடனடியாக விசாரணைக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது
கடந்த 20 வருடங்களாக நடைபெற்ற வழக்கில் வழங்கப்பட்டுள்ள தீர்ப்பும் குற்றவாளி செய்துகொண்ட மேல்முறையீடு மனுவின் மீது உடனடி விசாரணையும் ருச்சிகாவிற்கு நியாயம் கிடைக்கவில்லை என்றே தோன்றுகிறது.
1990-ல் பள்ளி மாணவியாகவும், டென்னிஸ் விளையாட்டு வீராங்கானையாகவும், திகழ்ந்த ருச்சிகாவை அப்போது ஹரியானா மாநில காவல் தலைமை ஆய்வாளராக இருந்த எஸ்.பி.எஸ். ரத்தோர் மானபங்கம் செய்தது நீதிமன்றத்தில் உறுதிபடுத்தப்பட்டு அவருக்கு - 19 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு - 6 மாத சிறைத் தண்டனையும், ரூ.1000 அபராதமும்விதிக்கப்பட்டுள்ளது.
மானபங்கப்படுத்தப்பட்ட ருச்சிகா 1993ஆம் ஆண்டு தற்கொலை செய்து கொண்டார். அவரை தற்கொலைக்கு தள்ளியது அவளுடைய சகோதரனான தன்னை ரத்தோர் சித்ரவதை செய்ததுதான் என்று அஷு கிர்ஹோத்ரா காவல் நிலையத்தில் புகார் செய்துள்ளார். ரத்தோருக்கு எதிராக ருச்சிகாவின் அண்ணன் அளித்த புகாரின் பேரில் புதிதாக 3 வழக்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. பஞ்ச்குலாவில் உள்ள வீட்டில் ருச்சிகா தற்கொலை செய்து கொண்டார். காவல்துறையினரின் துன்புறுத்தலை தாங்காமலும், தனது அண்ணனுக்கு எதிராக பொய் வழக்குகள் தொடரப்பட்டதை எதிர்கொள்ள முடியாத நிலையிலும் ருச்சிகா தற்கொலை செய்து கொண்டார் அவருடைய புகாரின் அடிப்படையில் முதல் தகவல் அறிக்கை பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இவ்வழக்கு நிரூபனமானால் இந்திய தண்டனைச் சட்டப் பிரிவு 306-ன் படி (தற்கொலைக்குத் தூண்டுதல்) ரத்தோருக்கு அதிகபட்சமாகப் பத்து ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனை விதிக்கப்படும். ரத்தோருக்கு நீதிமன்றம் விதித்த 6 மாத சிறைத்தண்டனை மிகக் குறைவானது என்று மத்திய புலனாய்வுக் கழகம் மேல் முறையீடு செய்ய முடிவெடுத்துள்ள நிலையில் அவருக்கு எதிராக இந்த வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
ருச்சிகா தற்கொலை செய்யப்பட்ட வழக்கை மீண்டும் விசாரிக்க வேண்டும் என்று கூறி தொடரப்பட்ட வழக்கில் மத்திய அரசு> மத்திய புலனாய்வுக் கழகம் மற்றும் இந்த வழக்கில் குற்றம்சாற்றப்பட்டுள்ள முன்னாள் டி.ஜி.பி. ரத்தோருக்கு பஞ்சாப்-ஹரியானா உயர் நீதிமன்றம் நோட்டீஸ் அனுப்ப உத்தரவிட்டுள்ளது.. 14 வயதான ருச்சிகாவை கடந்த 1990ஆம் ஆண்டு ரத்தோர் பாலியல் ரீதியில் துன்புறுத்தியதாக தொடரப்பட்ட வழக்கில் 19 ஆண்டுகளுக்குப் பின் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டதற்கு, மகளிர் அமைப்புகள் கடும் கண்டனம் தெரிவித்தன.
25-05-10 அன்று இந்த வழக்கில் சண்டிகர் அமர்வு நீதிமன்றம் விசாரணை நீதி மன்றம் அளித்த தண்டனை அதிகரித்து 18 மாத சிறை தண்டனையாக மாற்றி தீர்ப்பு வழங்கியது .
26-05-10 அன்று ருச்சிகா கிர்ஹோத்ரா மான பங்க வழக்கில் அமர்வு நீதிமன்றம் தனக்கு விதித்த தண்டனையை எதிர்த்து பஞ்சாப் - ஹிரியானா உயர் நீதிமன்றத்தில் முன்னாள் காவல் அதிகாரி ரத்தோர் மேல் முறையீடு செய்துள்ளார். விசாரணை நீதிமன்றம் தனக்கு விதித்த 6 மாத கடுங்காவல் சிறைத் தண்டனையை 18 மாதங்களாக அதிகரித்த சண்டிகார் அமர்வு நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பை மறுபரிசீலனை செய்யக் கோரியும், தன்னை பிணையில் விடுவிக்குமாறும் கோரி ரத்தோர் இந்த மேல் முறையீட்டைச் செய்துள்ளார். தனக்கு விதிக்கபட்ட தண்டனையை அமர்வு நீதிமன்றம் அதிகரித்தது ஊடகங்களின் அழுத்தம் காரணமாகத்தான் என்று கூறியுள்ள ரத்தோரின் மனு உடனடியாக விசாரணைக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது
கடந்த 20 வருடங்களாக நடைபெற்ற வழக்கில் வழங்கப்பட்டுள்ள தீர்ப்பும் குற்றவாளி செய்துகொண்ட மேல்முறையீடு மனுவின் மீது உடனடி விசாரணையும் ருச்சிகாவிற்கு நியாயம் கிடைக்கவில்லை என்றே தோன்றுகிறது.
Tuesday, May 25, 2010
தரமற்ற ஆயுதங்கள் !
இந்தியாவுக்கு தரமற்ற ஆயுதங்களை வழங்குகிறது அமெரிக்கா:
இராணுவ தலைமை தளபதி வி.கே.சிங் புகார்
செவ்வாய், 25 மே 2010( 11:15 IST )
தரமற்ற ஆயுதங்களை இந்தியாவுக்கு அமெரிக்கா வழங்குவதாக இந்திய இராணுவ தலைமை தளபதி வி.கே.சிங் புகார் தெரிவித்துள்ளார்.
இந்திய இராணுவத்திற்கு தேவையான ஆயுதங்களை மத்திய அரசுக்காக அமெரிக்கா அரசு வாங்கி விற்பனை செய்து வருகிறது. இதற்காக குறிப்பிட்ட தொகையை அமெரிக்கா அரசு கமிஷனாகவும் பெறுகிறது.
டெண்டர் விடப்படாமல் அரசுகளுக்கு இடையேயான உடன்பாடுகள் மூலம் ஆயுதங்கள் விற்பனை செய்யப்படுவதில் முறைகேடுகள் நடப்பதாக இராணுவம் குற்றம்சாற்றியுள்ளது.
தரமற்ற ஆயுதங்களை இந்தியாவுக்கு அமெரிக்கா வழங்குவதாக புகார் தெரிவித்துள்ள இந்திய இராணுவ தலைமை தளபதி வி.கே.சிங், இந்த மோசடி குறித்து விழிப்புடன் இருக்குமாறு பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சர் ஏ.கே.அந்தோணிக்கு கடிதம் எழுதி இருப்பதாக இராணுவ வட்டாரங்கள் தெரிவித்தன.
கடந்த 2002ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவிடம் இருந்து வாங்கப்பட்ட ரேடார் கருவிகள் உடனடியாக பழுது அடைந்துவிட்டதாக குறிப்பிட்டுள்ள தலைமை தளபதி வி.கே.சிங், இது குறித்த புகார்களை அமெரிக்க அரசு அலட்சியப்படுத்தி விட்டதாகவும் குற்றம்சாற்றியுள்ளார்.
3 ஆயிரம் கோடி ரூபாய்க்கு 145 கோவிட்டர் பீரங்கிகளையும், 10 ஆயிரம் கோடி ரூபாய்க்கு 10 பேர் விமானங்களையும் அமெரிக்காவிடம் இருந்து இந்தியா வாங்குவதற்கு முன் சர்வதேச சட்ட நிபுணர்களிடம் ஆலோசனை பெற வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியுள்ளார்.
இராணுவ தலைமை தளபதி வி.கே.சிங் புகார்
செவ்வாய், 25 மே 2010( 11:15 IST )
தரமற்ற ஆயுதங்களை இந்தியாவுக்கு அமெரிக்கா வழங்குவதாக இந்திய இராணுவ தலைமை தளபதி வி.கே.சிங் புகார் தெரிவித்துள்ளார்.
இந்திய இராணுவத்திற்கு தேவையான ஆயுதங்களை மத்திய அரசுக்காக அமெரிக்கா அரசு வாங்கி விற்பனை செய்து வருகிறது. இதற்காக குறிப்பிட்ட தொகையை அமெரிக்கா அரசு கமிஷனாகவும் பெறுகிறது.
டெண்டர் விடப்படாமல் அரசுகளுக்கு இடையேயான உடன்பாடுகள் மூலம் ஆயுதங்கள் விற்பனை செய்யப்படுவதில் முறைகேடுகள் நடப்பதாக இராணுவம் குற்றம்சாற்றியுள்ளது.
தரமற்ற ஆயுதங்களை இந்தியாவுக்கு அமெரிக்கா வழங்குவதாக புகார் தெரிவித்துள்ள இந்திய இராணுவ தலைமை தளபதி வி.கே.சிங், இந்த மோசடி குறித்து விழிப்புடன் இருக்குமாறு பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சர் ஏ.கே.அந்தோணிக்கு கடிதம் எழுதி இருப்பதாக இராணுவ வட்டாரங்கள் தெரிவித்தன.
கடந்த 2002ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவிடம் இருந்து வாங்கப்பட்ட ரேடார் கருவிகள் உடனடியாக பழுது அடைந்துவிட்டதாக குறிப்பிட்டுள்ள தலைமை தளபதி வி.கே.சிங், இது குறித்த புகார்களை அமெரிக்க அரசு அலட்சியப்படுத்தி விட்டதாகவும் குற்றம்சாற்றியுள்ளார்.
3 ஆயிரம் கோடி ரூபாய்க்கு 145 கோவிட்டர் பீரங்கிகளையும், 10 ஆயிரம் கோடி ரூபாய்க்கு 10 பேர் விமானங்களையும் அமெரிக்காவிடம் இருந்து இந்தியா வாங்குவதற்கு முன் சர்வதேச சட்ட நிபுணர்களிடம் ஆலோசனை பெற வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியுள்ளார்.
Sunday, May 23, 2010
நன்றி தினமணி சென்னை 23-05-10
தமிழக அரசு ஊழியர்களின் ஊதியம், சலுகையால் தமிழக பொருளாதாரம் உயரும்: முதல்வர்
சென்னை, மே 22:அரசு ஊழியர்களுக்கு வழங்கப்படும் ஊதியம் மற்றும் சலுகைகளால் தமிழகத்தின் பொருளாதாரம் மேலும் உயரும் என்று முதல்வர் கருணாநிதி தெரிவித்தார்.
தமிழ்நாடு அரசு அலுவலர் ஒன்றியத்தின் 57-வது மாநில மாநாடு சென்னையில் சனிக்கிழமை நடைபெற்து. இதில் மாநாட்டு சிறப்பு மலரை வெளியிட்டு முதல்வர் பேசியதாவது:
அன்றாடம் உழைத்து,குடும்பத்தையும் காப்பாற்றிக் கொண்டு, பொதுவாழ்வில் உள்ள பல்வேறு சங்கடங்களை எல்லாம் சந்தித்து வாழும் பெரிய சமுதாயமாக அரசு அலுவலர்கள் உள்ளனர். அவர்களும் சமுதாயத்தின் ஓர் அங்கம் தான். சமுதாயத்துடன் நெருங்கிய தொடர்பு அவர்களுக்கு உள்ளது.
அரசு அலுவலர்களின் வாக்கு,ஒரு தேர்தல் முடிவை நிர்ணயிக்கக் கூடிய அளவுக்கு உள்ளது.
முதலில் அஞ்சல் வாக்குகளை எண்ணி முடித்தால், அதுவே மொத்த வாக்குகளுக்கான குறிப்பை உணர்த்தக் கூடியதாக உள்ளது. இத்தகைய ஜனநாயக ஏற்பாடுகளுக்கு அடிப்படையாக அமைந்திருப்பது அரசு ஊழியர்கள் தான்.
நீங்கள் உணர்ச்சிவசப்படக் கூடியவர்கள் அல்ல. நம்மை ஆளுகின்ற வர்க்கம் எது, என்று சிந்தித்து அதற்கேற்ப முடிவுகளை எடுக்கக் கூடியவர்கள். அதனால் தான் நானும், நீங்களும் இந்த விழாவில் பங்கேற்கக் கூடிய சூழ்நிலை உருவாகியுள்ளது.
நமது எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்கக்கூடிய, நிகழ் காலத்தை நடத்தக் கூடிய,நமது சந்ததியை வாழ வைக்கக் கூடிய இயக்கம் கட்சியின் பெயரால் உருவானது அல்ல. உங்களது உள்ளம் மற்றும் உழைப்பின் அடிப்படையில் உருவானது இந்த இயக்கம். நீங்கள்,உங்களின் ஒரு சில கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றியதற்காக மட்டுமே, என் மீது நீங்கள் அன்பு காட்டவில்லை. நான் வருங்காலத்திலும் உங்கள் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றுவேன் என்ற நம்பிக்கை தான் அன்புக்குக் காரணம். அரசுக்கு நன்றி பாராட்டும் வகையில் இந்த மாநாடு நடைபெறுகிறது. இந்த மாநாட்டை மிகுந்த பூரிப்புடன் ஏற்கிறேன்.
பல்வேறு முனைகளில் பாடுபடும் நீங்கள் தமிழகத்தின் பொருளாதாரத்தை மேலும்,மேலும் உயர்த்த வேண்டும். அரசு அலுவலர்களின் ஊதியத்துக்காகவும்,செலவுகளுக்காகவும் தான் அரசு வருவாயில் 97 சதவீதம் செலவாகிறது என்று முந்தைய ஆட்சியில் தெரிவிக்கப்பட்டது.அரசு அலுவலர்களுக்கான சம்பள உயர்வு, சலுகைகள் என்பது, மக்கள் நலத் திட்டங்களை நிறைவேற்றப் பாடுபடும் அவர்களின் உழைப்புக்குத் தருவதாகும். அது திட்டச் செலவுடன் கூடியதே தவிர, தனிச் செலவு அல்ல.
முத்தனோ அல்லது முனியனோ அவர்களின் வியர்வை சிந்திய உழைப்பால் தான், பல்வேறு திட்டங்களை நிறைவேற்றுவதில் தான் இந்த நாட்டினுடய முன்னேற்றம் இருக்கிறது என்பதை நாங்கள் உணர்ந்துள்ளோம். இதை வீண் செலவாகவோ அல்லது பொருளாதாரத்தை சீரழிப்பதாகவோ நாங்கள் கருதவில்லை. அப்படி கருதுகின்றவர்களுக்கு பொருளாதாரம் தெரியவில்லை என்று கூற மாட்டேன். பொருளாதாரத்தை முறையாகப் படிக்க வேண்டியவர்கள் என்பதை மட்டும் அவர்களுக்குச் சொல்லுவேன்.
அரசு ஊழியர்களாக இருக்கலாம். ஆனால், அவரகளும் தொழிலாளர்கள் தான். நான் முதல்வராக இருக்கலாம். ஆனால்,நானும் ஒரு தொழிலாளி தான். அமைச்சர்கள் உள்ளிட்டோரும் தொழிலாளர்கள் தான். சமுதாயம் மேம்பட எங்களுடைய உழைப்பை உவந்து வழங்குகிறோம். அதே போல நீங்களும் உங்களின் உழைப்பை அளிக்கிறீர்கள். எனவே நீங்கள் வேறு, நாங்கள் வேறு அல்ல.
மக்களுக்கான சேவையில் உங்களுக்கும் பங்குண்டு. அரசின் நிறை,குறைகளில் எல்லாம் உங்களுக்கும் பொறுப்பு உண்டு. எனக்கும் பொறுப்பு உண்டு. உங்களுக்கு இன்னல் வந்த போதெல்லாம் நான் உங்கள் பக்கமே இருந்தேன். இப்போதும் இருக்கின்றேன். இனி எப்போதும் இருப்பேன் என்றார் முதல்வர் கருணாநிதி.
நிகழ்ச்சியில் அமைச்சர்கள் துரைமுருகன்,பொன்முடி,தமிழ்நாடு அரசு அலுவலர் ஒன்றியத்தின் மாநில தலைவர் கோ. சூரியமூர்த்தி,மாநில பொதுச் செயலர் இரா.சண்முகராஜன் உள்ளிட்ட பலர் பங்கேற்றனர்.
சென்னை, மே 22:அரசு ஊழியர்களுக்கு வழங்கப்படும் ஊதியம் மற்றும் சலுகைகளால் தமிழகத்தின் பொருளாதாரம் மேலும் உயரும் என்று முதல்வர் கருணாநிதி தெரிவித்தார்.
தமிழ்நாடு அரசு அலுவலர் ஒன்றியத்தின் 57-வது மாநில மாநாடு சென்னையில் சனிக்கிழமை நடைபெற்து. இதில் மாநாட்டு சிறப்பு மலரை வெளியிட்டு முதல்வர் பேசியதாவது:
அன்றாடம் உழைத்து,குடும்பத்தையும் காப்பாற்றிக் கொண்டு, பொதுவாழ்வில் உள்ள பல்வேறு சங்கடங்களை எல்லாம் சந்தித்து வாழும் பெரிய சமுதாயமாக அரசு அலுவலர்கள் உள்ளனர். அவர்களும் சமுதாயத்தின் ஓர் அங்கம் தான். சமுதாயத்துடன் நெருங்கிய தொடர்பு அவர்களுக்கு உள்ளது.
அரசு அலுவலர்களின் வாக்கு,ஒரு தேர்தல் முடிவை நிர்ணயிக்கக் கூடிய அளவுக்கு உள்ளது.
முதலில் அஞ்சல் வாக்குகளை எண்ணி முடித்தால், அதுவே மொத்த வாக்குகளுக்கான குறிப்பை உணர்த்தக் கூடியதாக உள்ளது. இத்தகைய ஜனநாயக ஏற்பாடுகளுக்கு அடிப்படையாக அமைந்திருப்பது அரசு ஊழியர்கள் தான்.
நீங்கள் உணர்ச்சிவசப்படக் கூடியவர்கள் அல்ல. நம்மை ஆளுகின்ற வர்க்கம் எது, என்று சிந்தித்து அதற்கேற்ப முடிவுகளை எடுக்கக் கூடியவர்கள். அதனால் தான் நானும், நீங்களும் இந்த விழாவில் பங்கேற்கக் கூடிய சூழ்நிலை உருவாகியுள்ளது.
நமது எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்கக்கூடிய, நிகழ் காலத்தை நடத்தக் கூடிய,நமது சந்ததியை வாழ வைக்கக் கூடிய இயக்கம் கட்சியின் பெயரால் உருவானது அல்ல. உங்களது உள்ளம் மற்றும் உழைப்பின் அடிப்படையில் உருவானது இந்த இயக்கம். நீங்கள்,உங்களின் ஒரு சில கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றியதற்காக மட்டுமே, என் மீது நீங்கள் அன்பு காட்டவில்லை. நான் வருங்காலத்திலும் உங்கள் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றுவேன் என்ற நம்பிக்கை தான் அன்புக்குக் காரணம். அரசுக்கு நன்றி பாராட்டும் வகையில் இந்த மாநாடு நடைபெறுகிறது. இந்த மாநாட்டை மிகுந்த பூரிப்புடன் ஏற்கிறேன்.
பல்வேறு முனைகளில் பாடுபடும் நீங்கள் தமிழகத்தின் பொருளாதாரத்தை மேலும்,மேலும் உயர்த்த வேண்டும். அரசு அலுவலர்களின் ஊதியத்துக்காகவும்,செலவுகளுக்காகவும் தான் அரசு வருவாயில் 97 சதவீதம் செலவாகிறது என்று முந்தைய ஆட்சியில் தெரிவிக்கப்பட்டது.அரசு அலுவலர்களுக்கான சம்பள உயர்வு, சலுகைகள் என்பது, மக்கள் நலத் திட்டங்களை நிறைவேற்றப் பாடுபடும் அவர்களின் உழைப்புக்குத் தருவதாகும். அது திட்டச் செலவுடன் கூடியதே தவிர, தனிச் செலவு அல்ல.
முத்தனோ அல்லது முனியனோ அவர்களின் வியர்வை சிந்திய உழைப்பால் தான், பல்வேறு திட்டங்களை நிறைவேற்றுவதில் தான் இந்த நாட்டினுடய முன்னேற்றம் இருக்கிறது என்பதை நாங்கள் உணர்ந்துள்ளோம். இதை வீண் செலவாகவோ அல்லது பொருளாதாரத்தை சீரழிப்பதாகவோ நாங்கள் கருதவில்லை. அப்படி கருதுகின்றவர்களுக்கு பொருளாதாரம் தெரியவில்லை என்று கூற மாட்டேன். பொருளாதாரத்தை முறையாகப் படிக்க வேண்டியவர்கள் என்பதை மட்டும் அவர்களுக்குச் சொல்லுவேன்.
அரசு ஊழியர்களாக இருக்கலாம். ஆனால், அவரகளும் தொழிலாளர்கள் தான். நான் முதல்வராக இருக்கலாம். ஆனால்,நானும் ஒரு தொழிலாளி தான். அமைச்சர்கள் உள்ளிட்டோரும் தொழிலாளர்கள் தான். சமுதாயம் மேம்பட எங்களுடைய உழைப்பை உவந்து வழங்குகிறோம். அதே போல நீங்களும் உங்களின் உழைப்பை அளிக்கிறீர்கள். எனவே நீங்கள் வேறு, நாங்கள் வேறு அல்ல.
மக்களுக்கான சேவையில் உங்களுக்கும் பங்குண்டு. அரசின் நிறை,குறைகளில் எல்லாம் உங்களுக்கும் பொறுப்பு உண்டு. எனக்கும் பொறுப்பு உண்டு. உங்களுக்கு இன்னல் வந்த போதெல்லாம் நான் உங்கள் பக்கமே இருந்தேன். இப்போதும் இருக்கின்றேன். இனி எப்போதும் இருப்பேன் என்றார் முதல்வர் கருணாநிதி.
நிகழ்ச்சியில் அமைச்சர்கள் துரைமுருகன்,பொன்முடி,தமிழ்நாடு அரசு அலுவலர் ஒன்றியத்தின் மாநில தலைவர் கோ. சூரியமூர்த்தி,மாநில பொதுச் செயலர் இரா.சண்முகராஜன் உள்ளிட்ட பலர் பங்கேற்றனர்.
அரசு அலுவலர் ஒன்றிய மாநாட்டில் முதல்வர் பேச்சு
அரசு ஊழியர்கள் நன்றி மறக்கக் கூடாது : முதல்வர் கருணாநிதி பேச்சு
- நன்றி - தினமலர் - சென்னை - 23-05-10 -
""நன்றி மறப்பது நன்றன்று என்ற திருக்குறளை அரசு ஊழியர்கள் நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்,'' என, அரசு அலுவலர் ஒன்றிய மாநில மாநாட்டில், முதல்வர் கருணாநிதி பேசினார்.
தமிழ்நாடு அரசு அலுவலர் ஒன்றிய 57வது மாநில மாநாடு, சென்னையில் நேற்று நடந்தது. அரசு ஊழியர்களுக்கு பல்வேறு சலுகைகளை வழங்கியதற்காக, முதல்வருக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் மாநாடாக இது நடத்தப்பட்டது. விழாவில், மாநாட்டு மலரை வெளியிட்டு முதல்வர் கருணாநிதி பேசியதாவது: நன்றி மறப்பது நன்றன்று என்ற திருக்குறளுக்கேற்ப சூரியமூர்த்தி இந்த நன்றி அறிவிப்பு மாநாட்டை நடத்துகிறார். நன்றல்ல அன்றே மறப்பது நன்று என்பதற்கேற்ப நான், இந்த மாநாட்டில் பங்கேற்றுள்ளேன். அரசு ஊழியர்களுக்கு அளிக்கப்படும் ஊதியம் மற்றும் சலுகைகள் செலவினமாக கருதவேண்டியதில்லை. அரசு ஊழியர்கள் அரசின் திட்டங்களை, பணிகளை செய்து முடிப்பவர்கள். அவர்கள் இல்லையென்றால் அரசு இயந்திரம் இயங்காது. அரசு ஊழியர்களுக்கு தரப்படும் ஊதியம் மூலதனமே என, நான் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டுள்ளேன். அரசு ஊழியர்கள் தான் அரசின் பணிகளை செய்து முடிக்கின்றனர். அரசு ஊழியர்களுக்கு ஓட்டுக்காக சலுகைகள் தரப்படுகின்றன என, கருதுவது தேவையற்றது.
அரசு ஊழியர்களும் சமுதாயத்தில் ஓர் அங்கம்தான். அவர்களை சமுதாயத்திலிருந்து தனியாக பிரித்து பார்க்க முடியாது. அரசு ஊழியர்களின் முடிவு தான், அரசுகளை முடிவு செய்கின்றன. தேர்தல்களில் முதலில் அரசு ஊழியர்களின் ஓட்டுகள் எண்ணப்படும் போது, எந்த அணி அதிக ஓட்டுகளை பெறுகிறதோ அது தான் வெற்றி பெறும் என்ற முடிவுக்கு வந்துவிட முடியும். அந்தளவுக்கு அரசு ஊழியர்களின் வலிமை அமைந்துள்ளது. அரசு ஊழியர்களும் தொழிலாளர்கள் தான். நாங்களும் தொழிலாளர்கள் தான். தொழிலாளர்களிடம் பாகுபாடு பார்க்க முடியாது. தொழிலாளர்களின் தேவையை அறிந்து நிறைவேற்றுவது அரசின் கடமை. அரசை அமைக்கவும்; அகற்றவும் சக்தி படைத்தவர்கள் நீங்கள். கடந்த காலத்தை நினைத்து பார்க்காமல், நிகழ்காலத்தில் எதிர்காலத்தையும் வருங்கால சந்ததியினரையும் மனதில் கொண்டு, பணியாற்ற வேண்டும். நன்றி மறப்பது நன்றன்று என்பதை மனதில் கொள்ளுங்கள். இவ்வாறு முதல்வர் கருணாநிதி பேசினார்.
மாநாட்டிற்கு அரசு அலுவலர் ஒன்றிய மாநிலத் தலைவர் சூரியமூர்த்தி தலைமை வகித்தார். பொதுச் செயலர் சண்முகராஜன் வரவேற்றார். மாநாட்டு நினைவு கல்வெட்டை அமைச்சர் துரைமுருகன் திறந்து வைத்து பேசினார். மாநாட்டு மலரை அமைச்சர் பொன்முடி பெற்றுக் கொண்டு பேசினார். சங்க பொருளாளர் அன்பழகன் நன்றி கூறினார்.
நிகழ்ச்சியில், அமைச்சர்கள், அரசு அலுவலர் ஒன்றிய நிர்வாகிகள், ஆளும் கட்சி பிரமுகர்கள் கலந்து கொண்டனர். மாநாட்டில் பங்கேற்பதற்காக, தமிழகம் முழுவதிலுமிருந்து, ஏராளமான வாகனங்களில் அரசு ஊழியர்கள் வந்திருந்தனர். மாநாடு நடந்ததால் வள்ளுவர் கோட்டம் பகுதியில் கடும் போக்குவரத்து நெரிசல் ஏற்பட்டது. முன்னதாக மாநாட்டை ஒட்டி, தமிழ்நாடு அனைத்து வகை மாற்றுத் திறனாளர் அரசுப் பணியாளர்கள் ஒன்றியத்தின் சார்பில் பேரணி நடத்தப்பட்டது. லயோலா கல்லூரியில் இருந்து துவங்கிய இந்த பேரணி வள்ளுவர் கோட்டத்தில் முடிந்தது. இதில், ஏராளமானோர் பங்கேற்றனர்.
- நன்றி - தினமலர் - சென்னை - 23-05-10 -
""நன்றி மறப்பது நன்றன்று என்ற திருக்குறளை அரசு ஊழியர்கள் நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்,'' என, அரசு அலுவலர் ஒன்றிய மாநில மாநாட்டில், முதல்வர் கருணாநிதி பேசினார்.
தமிழ்நாடு அரசு அலுவலர் ஒன்றிய 57வது மாநில மாநாடு, சென்னையில் நேற்று நடந்தது. அரசு ஊழியர்களுக்கு பல்வேறு சலுகைகளை வழங்கியதற்காக, முதல்வருக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் மாநாடாக இது நடத்தப்பட்டது. விழாவில், மாநாட்டு மலரை வெளியிட்டு முதல்வர் கருணாநிதி பேசியதாவது: நன்றி மறப்பது நன்றன்று என்ற திருக்குறளுக்கேற்ப சூரியமூர்த்தி இந்த நன்றி அறிவிப்பு மாநாட்டை நடத்துகிறார். நன்றல்ல அன்றே மறப்பது நன்று என்பதற்கேற்ப நான், இந்த மாநாட்டில் பங்கேற்றுள்ளேன். அரசு ஊழியர்களுக்கு அளிக்கப்படும் ஊதியம் மற்றும் சலுகைகள் செலவினமாக கருதவேண்டியதில்லை. அரசு ஊழியர்கள் அரசின் திட்டங்களை, பணிகளை செய்து முடிப்பவர்கள். அவர்கள் இல்லையென்றால் அரசு இயந்திரம் இயங்காது. அரசு ஊழியர்களுக்கு தரப்படும் ஊதியம் மூலதனமே என, நான் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டுள்ளேன். அரசு ஊழியர்கள் தான் அரசின் பணிகளை செய்து முடிக்கின்றனர். அரசு ஊழியர்களுக்கு ஓட்டுக்காக சலுகைகள் தரப்படுகின்றன என, கருதுவது தேவையற்றது.
அரசு ஊழியர்களும் சமுதாயத்தில் ஓர் அங்கம்தான். அவர்களை சமுதாயத்திலிருந்து தனியாக பிரித்து பார்க்க முடியாது. அரசு ஊழியர்களின் முடிவு தான், அரசுகளை முடிவு செய்கின்றன. தேர்தல்களில் முதலில் அரசு ஊழியர்களின் ஓட்டுகள் எண்ணப்படும் போது, எந்த அணி அதிக ஓட்டுகளை பெறுகிறதோ அது தான் வெற்றி பெறும் என்ற முடிவுக்கு வந்துவிட முடியும். அந்தளவுக்கு அரசு ஊழியர்களின் வலிமை அமைந்துள்ளது. அரசு ஊழியர்களும் தொழிலாளர்கள் தான். நாங்களும் தொழிலாளர்கள் தான். தொழிலாளர்களிடம் பாகுபாடு பார்க்க முடியாது. தொழிலாளர்களின் தேவையை அறிந்து நிறைவேற்றுவது அரசின் கடமை. அரசை அமைக்கவும்; அகற்றவும் சக்தி படைத்தவர்கள் நீங்கள். கடந்த காலத்தை நினைத்து பார்க்காமல், நிகழ்காலத்தில் எதிர்காலத்தையும் வருங்கால சந்ததியினரையும் மனதில் கொண்டு, பணியாற்ற வேண்டும். நன்றி மறப்பது நன்றன்று என்பதை மனதில் கொள்ளுங்கள். இவ்வாறு முதல்வர் கருணாநிதி பேசினார்.
மாநாட்டிற்கு அரசு அலுவலர் ஒன்றிய மாநிலத் தலைவர் சூரியமூர்த்தி தலைமை வகித்தார். பொதுச் செயலர் சண்முகராஜன் வரவேற்றார். மாநாட்டு நினைவு கல்வெட்டை அமைச்சர் துரைமுருகன் திறந்து வைத்து பேசினார். மாநாட்டு மலரை அமைச்சர் பொன்முடி பெற்றுக் கொண்டு பேசினார். சங்க பொருளாளர் அன்பழகன் நன்றி கூறினார்.
நிகழ்ச்சியில், அமைச்சர்கள், அரசு அலுவலர் ஒன்றிய நிர்வாகிகள், ஆளும் கட்சி பிரமுகர்கள் கலந்து கொண்டனர். மாநாட்டில் பங்கேற்பதற்காக, தமிழகம் முழுவதிலுமிருந்து, ஏராளமான வாகனங்களில் அரசு ஊழியர்கள் வந்திருந்தனர். மாநாடு நடந்ததால் வள்ளுவர் கோட்டம் பகுதியில் கடும் போக்குவரத்து நெரிசல் ஏற்பட்டது. முன்னதாக மாநாட்டை ஒட்டி, தமிழ்நாடு அனைத்து வகை மாற்றுத் திறனாளர் அரசுப் பணியாளர்கள் ஒன்றியத்தின் சார்பில் பேரணி நடத்தப்பட்டது. லயோலா கல்லூரியில் இருந்து துவங்கிய இந்த பேரணி வள்ளுவர் கோட்டத்தில் முடிந்தது. இதில், ஏராளமானோர் பங்கேற்றனர்.
Saturday, May 22, 2010
தமிழ்நாட்டில் சட்ட மேலவை
சட்ட மேலவையில் 78 உறுப்பினர்கள்: நரேஷ் குப்தா
சென்னை, வெள்ளி, 21 மே 2010( 16:10 IST )
தமிழக சட்ட மேலவை 78 உறுப்பினர்களைக் கொண்டதாக இருக்கும் என மாநிலத் தலைமைத் தேர்தல் அதிகாரி நரேஷ் குப்தா தெரிவித்திருக்கிறார்.தமிழகத்தி்ல் சட்ட மேலவை அமைப்பதற்காகத் சட்டப் பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டு, குடியரசுத் தலைவரின் ஒப்புதல் பெறப்பட்டிருக்கிறது. இதையடுத்து, சட்ட மேலவை அமைக்கும் பணி முறைப்படித் தொடங்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த நிலையில், தமிழக சட்ட மேலவை 78 உறுப்பினர்களைக் கொண்டதாக இருக்கும் என மாநிலத் தலைமைத் தேர்தல் அதிகாரி நரேஷ் குப்தா தெரிவித்திருக்கிறார். அதில், 26 உறுப்பினர்களை சட்டமன்ற உறுப்பினர்களும், 26 உறுப்பினர்களை உள்ளாட்சிப் பிரதிநிதிகளும், 7 பேரை பட்டதாரிகளும், 7 பேரை ஆசிரியர்களும் தேர்ந்தெடுப்பார்கள். மீதி 12 பேர் பலதுறைகளிலிருந்தும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு ஆளுநரால் நியமிக்கப்படுவார்கள் என நரேஷ்குப்தா மேலும் தெரிவித்தார்.சட்ட மேலவை அமைக்கும் விஷயத்தில் ஆந்திரத்தில் பின்பற்றப்பட்ட நடைமுறையே பின்பற்றப்படும் எனவும் நரேஷ்குப்தா தெரிவித்திருக்கிறார்.
சென்னை, வெள்ளி, 21 மே 2010( 16:10 IST )
தமிழக சட்ட மேலவை 78 உறுப்பினர்களைக் கொண்டதாக இருக்கும் என மாநிலத் தலைமைத் தேர்தல் அதிகாரி நரேஷ் குப்தா தெரிவித்திருக்கிறார்.தமிழகத்தி்ல் சட்ட மேலவை அமைப்பதற்காகத் சட்டப் பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டு, குடியரசுத் தலைவரின் ஒப்புதல் பெறப்பட்டிருக்கிறது. இதையடுத்து, சட்ட மேலவை அமைக்கும் பணி முறைப்படித் தொடங்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த நிலையில், தமிழக சட்ட மேலவை 78 உறுப்பினர்களைக் கொண்டதாக இருக்கும் என மாநிலத் தலைமைத் தேர்தல் அதிகாரி நரேஷ் குப்தா தெரிவித்திருக்கிறார். அதில், 26 உறுப்பினர்களை சட்டமன்ற உறுப்பினர்களும், 26 உறுப்பினர்களை உள்ளாட்சிப் பிரதிநிதிகளும், 7 பேரை பட்டதாரிகளும், 7 பேரை ஆசிரியர்களும் தேர்ந்தெடுப்பார்கள். மீதி 12 பேர் பலதுறைகளிலிருந்தும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு ஆளுநரால் நியமிக்கப்படுவார்கள் என நரேஷ்குப்தா மேலும் தெரிவித்தார்.சட்ட மேலவை அமைக்கும் விஷயத்தில் ஆந்திரத்தில் பின்பற்றப்பட்ட நடைமுறையே பின்பற்றப்படும் எனவும் நரேஷ்குப்தா தெரிவித்திருக்கிறார்.
Tuesday, May 18, 2010
தலைமைச் செயலாளருடன் சந்திப்பு
தமிழ்நாடு அரசுஊழியர் சங்கத்தின் மாநில நிர்வாகிகள இன்று (18-05-10 )தலைமைச் செயலகத்தில் தலைமைச் செயலாளர் அவர்களை சந்தித்து ஒரு நபர் குழு அறிக்கை தொடர்பாக அரசுஊழியர் சங்கம் மற்றும் துறைவாரியான சங்க நிர்வாகிகளை அழைத்துப்பேசி அறிவிக்க வேண்டும் என வலியுறுத்தினர் . தலைமைச் செயலாளர் இது குறித்து முதல்வரின் கவனத்திற்கு கொண்டு செல்வதாக தெரிவித்தார்
பல்வேறு துறைகளில் பல ஆண்டு காலமாக பணி வரன் முறை செய்யப்படாமல் உள்ள, கருணை அடிப்படையில் நியமனம் செய்யப்பட்டவர்கள், சென்சசில் பணியாற்றி தற்போது பல்வேறு துறைகளில் பணியில் உள்ளவர்கள் , தொகுப்பூதியத்தில் இருந்து முறையான ஊதியத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்ட ஊழியர்கள் ஆகியோரின் பணியினை பணி நியமன தடை ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்ட தேதியான 29-11-2001 -லிருந்து ஒரு பொதுவான விதி தளர்வு அளித்து வரன் முறை செய்யவேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
ஆயிரக்கணக்கான அரசுஊழியர்கள் மீது பல ஆண்டுகளாக நிலுவையில் உள்ள ஒழுங்கு நடவடிக்கைகளை கைவிட வேண்டும் என் வலியுறுத்தி முறையீடு அளிக்கப்பட்டது.
அலுவலகங்களில் பணியாற்றும் மகளிர் மீதான் பாலியல் வன்முறைகளை விசாரித்திட உச்ச நீதிமன்ற தீர்ப்பின் அடிப்படையில் அனைத்து துறைகளிலும் கமிட்டிகள் அமைக்கவேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
பொது மாறுதல் மேற்கொள்ள தடை நீடிக்கும்போது ஊழியர்களின் கோரிக்கைகள் உரிய முறையில் பரிசிலனைக்கு எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
அரசுஊழியர் சங்கத்தின் 8-வது மற்றும் 9-வது மாநில மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்கள் குறித்து விவதித்திட நேரம் ஒதுக்கி தரும்படி கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
புள்ளியல்துறையில் நேரடி நியமனத்தை தவிர்த்து பதவி உயர்வு வழங்க வேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
தமிழ்நாடு அரசு ஊழியர் சங்கத்திற்கு மாண்புமிகு முதல்வர் அவர்கள் அரசு அங்கிகாரம் வழங்குவதாக அறிவித்த்வாறு வழங்கி அரசு ஆணை வெளியிடவேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
தலைமைச் செயலாளர் அவர்கள் அனைத்து கோரிக்கைகள் குறித்தும் விரிவாக அரசு ஊழியர் சங்கத்தின் நிர்வாகிகளோடு விவாதித்தார். இது தொடர்பாக மாண்புமிகு தமிழக முதல்வர் அவர்களின் கவனத்திற்கு கொண்டு செல்வதாக தெரிவித்துள்ளார். .
பல்வேறு துறைகளில் பல ஆண்டு காலமாக பணி வரன் முறை செய்யப்படாமல் உள்ள, கருணை அடிப்படையில் நியமனம் செய்யப்பட்டவர்கள், சென்சசில் பணியாற்றி தற்போது பல்வேறு துறைகளில் பணியில் உள்ளவர்கள் , தொகுப்பூதியத்தில் இருந்து முறையான ஊதியத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்ட ஊழியர்கள் ஆகியோரின் பணியினை பணி நியமன தடை ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்ட தேதியான 29-11-2001 -லிருந்து ஒரு பொதுவான விதி தளர்வு அளித்து வரன் முறை செய்யவேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
ஆயிரக்கணக்கான அரசுஊழியர்கள் மீது பல ஆண்டுகளாக நிலுவையில் உள்ள ஒழுங்கு நடவடிக்கைகளை கைவிட வேண்டும் என் வலியுறுத்தி முறையீடு அளிக்கப்பட்டது.
அலுவலகங்களில் பணியாற்றும் மகளிர் மீதான் பாலியல் வன்முறைகளை விசாரித்திட உச்ச நீதிமன்ற தீர்ப்பின் அடிப்படையில் அனைத்து துறைகளிலும் கமிட்டிகள் அமைக்கவேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
பொது மாறுதல் மேற்கொள்ள தடை நீடிக்கும்போது ஊழியர்களின் கோரிக்கைகள் உரிய முறையில் பரிசிலனைக்கு எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
அரசுஊழியர் சங்கத்தின் 8-வது மற்றும் 9-வது மாநில மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்கள் குறித்து விவதித்திட நேரம் ஒதுக்கி தரும்படி கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
புள்ளியல்துறையில் நேரடி நியமனத்தை தவிர்த்து பதவி உயர்வு வழங்க வேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
தமிழ்நாடு அரசு ஊழியர் சங்கத்திற்கு மாண்புமிகு முதல்வர் அவர்கள் அரசு அங்கிகாரம் வழங்குவதாக அறிவித்த்வாறு வழங்கி அரசு ஆணை வெளியிடவேண்டும் என கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டது.
தலைமைச் செயலாளர் அவர்கள் அனைத்து கோரிக்கைகள் குறித்தும் விரிவாக அரசு ஊழியர் சங்கத்தின் நிர்வாகிகளோடு விவாதித்தார். இது தொடர்பாக மாண்புமிகு தமிழக முதல்வர் அவர்களின் கவனத்திற்கு கொண்டு செல்வதாக தெரிவித்துள்ளார். .
தமிழ்செல்வி
மாநிலத்தலைவர்
Saturday, May 15, 2010
Tamilselvi Bengaluru Speech - 15-05-10
Speech delivered by Com.R.Tamilselvi. Vice Chairperson of AISGEF and State President of Tamilnadu Government Employees Association, on 15th May, 2010 at International Women’s Day Celebration conducted by Karnataka State Secretariat Employees Association, Bangalore.
Dear comrades,
At the outset I wish to convey my sincere thanks for the opportunity given to me to participate in the Women’s Day Celebrations held under the auspices of Karnataka State Secretariat Employees Association. I sincerely extend my greetings on behalf of the All India State Government Employees Federation and Tamilnadu Government Employees Association.
All India State Government Employees Federation.
The chain that links every one of us is the All India State Government Employees Federation. I hope you are all aware of the fact that AISGEF is going to celebrate its Golden Jubilee during October, 5-7, 2010 at Vijayawada, Our Federation gloriously started its beginning in 1960 in Hyderabad in an historical conference that was held during January 23&24. It was born out of the sincere efforts of Com. Sri Ramulu, a veteran leader of NGGO union of Andhra Pradesh. At present our Federation is marching ahead with more than 22 affiliates of various states with 80 lakhs State Government Employees its members.
I wish to proudly state that due to the tireless efforts of our organization we have achieved parity in Pay & Scales with Central Government Employees in most of the States. In some states like Kerala Andra talks are held between the Government and Organisation and agreements made which is conducive in a democratic country. Almost all other states go on struggle for parity. Some of our affiliates had to face police atrocities.
The working class of India faces hardships ever since the new Economic policy was introduced and practiced from 1980’s. It started its impacts on working class in 1990’s and we launched 14 nation wide strikes with central trade unions. Our affiliates responded to our call several lakhs of State Government employees participated in them. It is pertinent to point out here that these strikes helped us to successfully stall the new pension scheme initiated by the BJP Govt. and subsequently upheld by Congress led Govt. for the past 7 years. We have played a key role through our campaign against the price rise. Our unity and struggle slowed down the process of sale of Public Sector shares and stocks and stopped many dangerous anti employees and anti people policies of ruling class . We will continue our role for ever to fight against unemployment in our country. Many of our affiliates conduct glorious struggle against unemployment demanding the Government to fill up the lakhs of vacancies which lead to heavy work load for the Government Employees. It is needless to say that the hard earned fruits of May Day Martyrs of eight hours work a day are lost and we are working for more number of hours. In private sectors the condition is too bad. In both private and Government Sectors the worst sufferers are, no need to say “women workers” only.
Role of Federation in mobilizing Women Employees
During all these years we have executed a social responsibility of consolidating Women Employees, imparting suitable training and elevating them to assume greater responsibilities. As a result in our Federation it self there are two women Vice Chairmen. Our national executive invites our affiliates States women sub committee conveners as special invitees and conduct separate session for women when ever needed. Almost in all the State affiliates there is separate women wing or women sub committee. In some places District level and Taluk level Women Sub Committee are also functioning
It gives us immense happiness to note that sofar we have conducted two All India level Conventions, one in Tamilnadu and another in Mumbai in 2001 and 2007 respectively. More than 1000 women delegates from all over India participated. From the 9th All India Conference, half-a-day is earmarked for discussion on Women related problems and issues and this enables the forum to bring to light many issues like 33% reservation and sexual harassment caused to women in working places. Many resolutions aiming at mitigating the sufferings of women were discussed and passed. All these women sittings were enthusiastic and energetic and hope giving.
.
While we talk something about Tamilnadu, the Tamilnadu Government Employees Association (TNGEA) has given a big lead in mobilizing women employees at all levels. Employees of Anganwadi, Noon Meal Scheme, and Village Health nurses etc. They have been organized and trained up to identify their problems and to fight for their rights. In Tamilnadu women workers and Employees in Public Health Medical Social Welfare and Education Departments shoulder high responsibility heavy work. This prevents them to come under any organization. But our continuous efforts are yielding results now. they are capable of conduction struggle under their own banner and enter into talks and agreements.
We have been successful in forming State level and District level Sub-Committees for women and with some hardship they are functioning. Now that the 100th year of International Women’s Day is being celebrated all over the world, in Tamilnadu also many State level, District level and Department level programme are going on. Considerable numbers of women employees take part.
“Let the world flourish with knowledge and wealth
When the equality of men and women is upheld”.
- Bharathi
International Women Day’
These words whispered with so much of hesitation in the past are being heard now-a-days with a lot of fanfare combined with self confidence.
Many people feel that to attain equality of Men and Women or to become equals, this day has become a driving force. But when it comes to planning there emerge different thoughts with different dimensions.
Various Women organizations and N.G.O.s observe the day according to their own understanding and principles. Apart from this various Govt. affiliated organizations and Women Self Help Groups celebrate this day with all the grandeur of rural art forms. But at the same time several commercial institutions have grabbed this opportunity with the sole intention to fill their coffers for which worldwide announcements are made with much fanfare. Markets are flooded with dresses and ornaments made especially to be used on this day. Gifts and pleasantries are exchanged among members of the family. Will all these things change the scenario and bring equality among men and Women? No Never.
Some of the progressive labour associations like ours are functioning in a planned manner towards the empowerment of women. We are taking fruitful actions like bringing them together as an organized force to make them participate in the organizational activities finding out those women and imparting training and inculcating in them the qualities of leadership.
However, we have miles to go. The first step towards attaining the equality is to make women realize the fact that they are the one who can work tirelessly and who can fight relentlessly against all odds. Because, women are affected by the pre-conceived notion that they are facing all these problems due to their male counterparts. They lack the expertise to explain and propagate their demands. All these are due to the hundreds of restrictions and hurdles placed on them which have unfortunately become their way of life.
It is due to these restrictions and hurdles that they fail to realize that the main reason for all these emanates from the landlord and capitalistic system of society. Women will hardly get their liberation until and unless these systems are thrown away. To achieve these goals, we much inculcate in men and women the philosophical and political thoughts.
In a developed capitalistic society, a wrong notion prevails that women get empowerment merely because they venture out of their home to work outside. This is not true. Because, women are being allowed to venture out only due to the economic compulsions of a family of a modern-day capitalistic society, wherein family has become a fundamental unit of an economic setup. Hence, it should not be construed as liberation of women. Here, we must also realize the fact that women are facing problems in their work place also. It is our duty to make the people to view these as social problems.
A recent survey conducted by the “ASSOCEM” reveals that there is no safety to nearly 53% of working women in India in their work place. It is 86% in respect of those who work during night shifts. Majority of these women work in modern high tech I.T. companies, Hospitals, domestic airlines and textile sector. Inadequate transport facilities and carelessness of these companies are cited as reasons for the above said state of affairs.
The status of women who work in the rural areas is too worse. They are vulnerable not only to various forms of violence but there exist disparity in the wages that are offered to them. Atrocities against women are seen in Govt. Offices also. Though the central and State Govt.s have issued directions to set up committees to enquire into the cases of sexual harassment, they are not functioning up to the mark Hence, we must understand that women’s liberation is an integral part of social economic and political liberation.
The first and foremost demand of the international women’s day is equal wages for equal work. It is shameful to note that the disparity still exists in countries like India even after the century of celebrations.
Now let us discuss what the real essence of International Women’s Day International Women Day is being celebrated with, lot of euphoria all over the world. It is to be noted that such a land mark day was born in a struggle field. During 1900-1910 Women were put to immeasurable hardships socially and economically. The poor working condition in industries and Mills made them furious. The poor wages and long working hours did not allow them to maintain even a minimum standard of life. To express their grievances and to demand justice, more than 15000 women workers took out a massive rally in 1908 in New York City. They demanded better working condition reduction in working hours, right to vote in elections and reasonable wages for their work. All these demands along with the sprit of struggle laid the foundation for the International Women’s Day at a latter period. The Socialist party of the USA conducted a national level Women’s Conference on February 28; the last Sunday of February was celebrated as Women’ Day.
Clara Jet kin: ‘The Role Model’
Any women trade union activist will never forget Clara Jet kin who is the founder leader of women unit in socialist Democratic Party in Germany. The Socialist Party of Germany conducted the II Women’s Conference in Copenhagen in 1910. More than 100 women delegates from more than 17 countries participated. Most of them were the leaders and representatives of Socialist Party of their State. It is a striking factor that three women delegates, who were elected to the Parliament of Finland, were among them. In this conference Com.Clara Jet kin proposed a resolution that women’s Day should be observed every year to provide a regular forum to discuss issues related to women and it was unanimously accepted. This led to the glorious birth of Women’s Day which is celebrating as international women’s day annually.
A Struggle for Bread and Rose
Subsequently in 1911 International Women’s Day was observed in Austria, Denmark, Germany, and Switzerland. In those days Women’s Day was observed by conduction mass rallies in which lakhs of women employees took part. In these rallies slogans were raised demanding right to vote, right to work and right to freedom against all forms of discrimination. In sort a hue and cry for social justice was raised.
On March 25, 1911 in a gruesome fire accident that occurred in New York City 140 women workers died and most of them belonged to Italy. This incident brought to light the unsafe condition in which women were working in the United States of America; this brought compulsion to Government to pass stringent rules and regulation to ensure safety to women workers. In the same year a movement called “Bread and Rose” was launched by women. By bread thy meant work and decent wages and par with men and by Rose they demanded a peaceful life a world without war.
International Women’ Day in Russia
Russia holds the credit of observing International Women’s Day on March 8th from year 1914. As resolved in the previous year 1913 all other nations unanimously observed the same day.
In 1914 Women organized massive rallies all over Europe opposing I’st World War. In 1917 Russian Women organized strike on the last Sunday of February against the war, and for food and peace. By that time more than 2 lakhs Russian soldiers had lost their lives in the war. Finally Russian Government had to concede to the right to vote. Thus the historic last Sunday of February was counted as March 8th as per the Universal Calendar.
Now Women’s Day is observed all over the world. In countries, like China, Vietnam, Russia and some other countries March 8th is declared as Holiday. In America, the whole month of March is being observed as Women History Month. Even though many philosophy and ideology are behind the observation of the International Women Day, Our ideology is that it is a day for remembering women martyrs of working class and a day to plan for world workers unity and struggle against imperialism . It is a day to fight against all forms of discrimination against women and to bring women workers in the main stream of working class.
Path to women liberation
Women’s liberation is closely related to that social. Economical and Political liberation. One who advocates for women liberation should accept that this can be achieved through only in mass struggle. It is the need of the day to mobilize women employees and workers at their works pot under at trade union banner, train them up so that they will take part in all struggle for their wellbeing without any hesitation We should organize International Women’s Day Celebrations in the forth coming years keeping this view in mind.
Women empowerment in India (33% reservation policy)
There is much talk about women empowerment in India from the day of independence. Even though there is constitutional guarantee for equality it remains only in the paper. In the much debated issue of 33% reservation for women, in legislature many politicians were exposed by their dubious stand whereas only the leftist stood firm and strong for passing the 33% reservation for women.
Hurdles and Way-out
The Background of Hurdles
We ought to understand the true reason behind the delay in passing of Women’s Reservation Bill both in the Parliament and in Assembly. The Principal Secretary to the Prime Minister of India Shri T.K.A. Nair while releasing a report on this subject during the last year’s Women’s Day Celebration had stated that women’s participation in the Central Government Service is mere 7.5%. Further he has stated that it is 24% in the Central Government’s Administrative Service, 18% in Police Service and 18% in Foreign Service. This statistics compels us to infer the fact that even after 60 years of Independence, there is no equality for women in job opportunity. The funniest fact is that even in Pakistan, the country which has never had a stable democratic rule, women’s participation in Government service is 21% and our neighbors Nepal and Bangladesh have shown the world, a women’s participation of 30% and 10% respectively. This statistics shows that women in India don’t take active part in socio economic and political activities. Their role is far below the average in planning, implementation and review, resulting in very poor social status. Illiteracy and poor income or incomelelssness or dependence on male members of the family is keeping them away from thrust for power or share in politics. There is very poor understanding even among educated Indian women about the need for 33% reservation in Parliament and Assemblies.
Let us view a small statistics. Those who await job opportunity in India are more than 10 crores. This includes both men and women. The primary problem that India faces at present is Joblessness for its youth. Obviously, the reason for this is advocating and promoting the policy of imperialist USA and its allies. This prevents the youth of India to all ways to dream about finding a job them to run their family. Their ideology is not going up above that. A considerable number of male youth are running their life somehow. A group of male youth is taken away by the extremists and naxlites. We can see criminalization of poverty among youth in common. Women youth indulge in multifarious activities including accepting the appointment of surrogate mothers. They are entangling behind the walls of multinational companies as bonded labors. The pay and use system of economy for education, medical, public health, etc. makes the common public go away from looking into the power play and foul play of the self-centered politicians and political system. The crown of it is bringing up a provision in the ballot paper a class for not to vote. In the minds of the people acquiring a position in politics is only to yarn in the name of social service and it is the privilege for men alone and not for women. How women can enjoy a political position social status with all facilities so far enjoyed by men what ever be the political party they belong to unquestionably? Is the question lingering in the minds of the society? But the question of reservation does not relate to making a certain number of women to enjoy facilities in the name of reservation. It is the fundamental claim of women which was snatched away from them thousands of years ago dethroning them from national level planning implementation, acquiring of wealth, distribution , making laws and rules imposing them on citizens etc, etc. again I n the name of 33% (minimum ) in rule making places namely Parliament , Assemblies and Local bodies. So with the above deep rooted claim in mind women organizations and left parties carry forward their fight. With a view to not to allow the History to return the male chauvinist society promoters whether politicians scholars or whosoever struggle hard to prevent the bill to pass.
However, we shall take on to our hands, the present scenario of Women Reservation Bill . What is the need of those who oppose this bill? Why are our rulers hesitant in accepting this? And the ways and means to tackle this problem?
Passage of Reservation Bill
Passage of the women’s reservation bill which did not materialize for the past 14 years was endorsed to become an Act in the Rajya Sabha on 09-03-2010. It is a remarkable event. Pandemonium broke out and there was an utter pell-mell in the Parliament when this bill was introduced by the Government of India in Rajya Sabha that too on the World Women’s Day i.e., on 08-03-2010 and the entire episode is history that one never wishes to see. Members of the Samajwadi and Rashtriya Janatha Dal got into violence. The Glass Tumblers that were meant for the members to drink water were thrown on one another and the pieces showered on to the floor of the Parliament Hall. Speaker Hon’ble Hameed Ansari was flabbergasted and felt bad on the happenings and later, the leaders of all the parties pleaded apology at him. Seven Members who were the part of the violence were suspended from the session. The event that was dramatized in the Parliament on the women’s day made India feel ashamed.
The Bill would become an Act only when atleast 15 assemblies out of the 28 assemblies endorse it, though the Rajya Sabha had passed it in its floor. The alliance partners of Congress, i.e., Trinamool Congress, Samajwadi, Rashtriya Janada Dal and Bahujan Samaj are opposing this bill. Murmurs are already on amongst the members of BJP and Congress as well.
What is the reason for this opposition? And what are their Demands?
Internal Reservation
The demands of those who oppose this bill are to bring in reservation for the backward and Islamic Community within this quota of 33% meant for women. The stand of those who wish to pass this bill is to first move the bill in the floor of the House. The other aspects could be debated before this is made an Act. There is a common agenda for those who oppose this bill for the past 14 years. They are not prepared to give authority to women in the political arena. The ultimate intention of those who demand internal reservation is not that they fight for the minorities, but only to halt the women’s bill and see that it is not passed in the floor of the Houses. It could be inferred that those who make politics on vote bank can never find solutions on an issue. Those who do not accept for debates on internal reservation after passage of bill on women’s reservation must have to explain why they are entirely against the women’s reservation.
These politicians must explain to the public, why they go hand in glove with those who appreciate violence against Islamic women and those who kill the people of a nation in the name of terrorism. If the real intention of these politicians who were partners in sharing the rule at the centre is to safeguard the interest of the minorities, they could have compelled the Congress government. But these three Yadavas who fight for the internal reservation of the Islamic minorities are roaming in the power corridor with the help of Congress party which did support the actions of the United States of America in wiping out the Islamic rule Saddam Hussein in the Kingdom of Iraq. Though they are not in power, they are at the mercy of Congress and that is the reason, they failed to support the cut motions that were brought against the government citing the sky high price rise and saved the government by their walkout in Parliament.
No one denies the fact that Internal Reservation is warranted. Imagine a situation in a home, when the wife is about to cook meals, one directs her to decide the quantum each child has to eat before takes up the act of cooking. And this is how, those who oppose the women’s bill, are behaving. The leftists reiterate that their immediate requirement is adoption of 33% quota for women and later, the Internal Reservation as they are very much aware that this would not be the fair solution for the problem women confront in the society and a complete women’s liberation would be a reality only when perfect equality is established between men and women in the society. Political empowerment of women only breakdown the feudal and capitalist society in long run and brings out women community from subjugation atlas.
Reservation Bill – A History
Initially, in 1996, when Shri Deve gowda was the Prime Minister of India, on the 12th of September, this bill failed to get the endorsement of the Lok Sabha at the introductory stage itself and was referred to the Standing Committee of the Parliament. The Chairman of the Parliamentary Standing Committee Shrimati Geetha Mukherjee took special concern and submitted her report to the Lok Sabha on the 9th of December during the same year i.e., in1996.
Thiru Thambi Durai, the then Law Minister of the Government of India introduced this bill in Lok Sabha in 1998, when the National Democratic Alliance was running its Government under the leadership of Shri Atal Bihari Vajpayee and Surendra Prasad Yadav, a member of the Parliament belonging to Rashtriya Janatha Dal party snatched the bill from the hands of the then Speaker of Lok Sabha, Shri Balayogi and torn it to pieces. Then again in the same tenure of the National Democratic Alliance in 1999, the bill was re-introduced. And again in 2002 and in 2003, the bill was brought for passage twice. Shri Malhothra, the spokes person of the Bharatiya Janatha Party, while referring this bill was firm in stating that this will be passed in the Parliament either with the consensus of all the party or even if the consensus is not achieved, the government will see to it that this bill becomes an Act. But the then Prime Minister of India, Shri Atal Bihari Vajpayee, witnessing the opposition encountered on this had announced through the then Speaker of Lok Sabha Shri Manohar Joshi that his government had decided to wash its hands on the Women’s Reservation Bill.
Both the Congress and the Bharatiya Janatha Party started blaming each other. The Congress Party, in its Election Manifesto released prior to the 2004 Parliament Election and in the Common Minimum Programme had a mention about the Women’s Reservation Bill.
When the Congress alliance won the election, on the 6th of May, 2008, Shri Bharatwaj, the then Law Minister of the Government of India had again introduced this bill for passage and again, Abu Azeem Azmi, a Samajwadi meber in the parliament tried to snatch the bill from the hands of the Law Minister and in the melee, Renuka Chowdhry a Minister in the Government, pushed Azmi. Minister Selija and Ambica Soni, the Members of the parliament aided to protect the Law Minister.
Decayed Arguments
In the history of the Indian Parliament, it is not known whether any other issue has attained this much of deliberations. Media like “Dina Mani” have been repeatedly writing articles against the Women’s Bill. These media argue that the authority entrusted on the women community will be used by their male counterparts. They further argue that this reservation which find place in the local bodies have not found their way. They also argue that husbands of the women on who if this authority is entrusted will be misusing it. Any procedure obviously will face such criticism initially. And this criticism would vanish once women make deft use of their Right and come out in flying colours. Woman was once denied the right to vote and the right of getting basic education. Now, after winning these rights, she has become inevitable and a force to reckon with. This, none of us can deny. The way she handled the day to day affair of her family with her experience had elevated her to the historically high position and now she is no more a house wife but a Home Maker. Her intelligence off late is multi dimensional. With these basic characters, if she secures 33% reservation in the political arena and becomes a force to reckon with, mother India will enjoy the welcoming change in the chemistry of its socio-economic status and in the cultural and political scenario. This will be a death blow to the men who think and act obsolete. This is the main reason, the dreaded animals that live in the guise of human and enjoy the luxury of power and act against the interests of women and children, cry foul and erect obstacles against the safe passage of the women’s reservation bill.
In this century year of the Women’s Day, it is certain, women of India will take vigorous part to elevate the status of the down trodden thereby elevating the status of mother India. The struggles and activities must continue until it becomes a reality.
Dreams of the Great Tamil Poet Bharathi, that
“The Crown of Rulers and the Makers of Law
Shall henceforth be determined by us, the Women”
--is not far
Conclusion
The real task before us
The oppression of women can be eliminated only when women are mobilized and educated that they are an integral part of working class. They should be brought to an understanding that the cause of their oppression is not men or their own biological functions and that they are not oppressed because they are women but their oppression is a class question. It is a man made system prevailing in the world where private ownership of the means of social production exists. If women are not made aware of these facts they will be confused and some reactionary forces will divert them. That is how men folk are pictured as the enemy of the women and men are the reason for all their problems. Likewise there is learning among men that women are responsible for their ill being. Both the concepts are not only wrong but also detrimental to the unity and wellbeing of both men and women. It is the Capitalism which exploits the humankind as a whole and women in particular. The capitalist system regards women merely as a convenient source of cheap labour and part of the "reserve army of labour" to be drawn on when there is a shortage of labour in certain areas of production, and discarded again when the need disappears. We saw this in both world wars, when women were drafted into the factories to replace men who had been called up into the army and then sent back to the home when the war ended. Women were again encouraged to enter the workplaces during the period of capitalist upswing of the 1950s and 1960s, when their role was analogous to that of the immigrant workers--as a reservoir of cheap labour. In the more recent period, the number of women workers has increased to fill gaps in the productive process. But, despite all the talk about a "woman's world" and "girl power", and despite all the laws that supposedly guarantee equality, women workers remain the most exploited and oppressed section of the working class. Now the growth in technology replaces the workers and employees by computers and super computers so peoples are sent out of jobs specially women. The quest of Capitalism for profit and more profit will act upon workers in this way only. So the target is the downfall of capitalism and the advent of socialism. It is important that trade unions understand the great revolutionary potential of women and take the necessary steps to tap into it. Women are potentially far more revolutionary than men because they are fresh and untainted by years of conservative routine that so often characterises "normal" trade union existence. Anyone who has seen a strike of women can bear witness to their tremendous determination, courage and confidence. It is the duty of the trade union to support every measure to encourage women to join and participate in the unions, with equal rights and equal responsibilities.
Dear comrades,
At the outset I wish to convey my sincere thanks for the opportunity given to me to participate in the Women’s Day Celebrations held under the auspices of Karnataka State Secretariat Employees Association. I sincerely extend my greetings on behalf of the All India State Government Employees Federation and Tamilnadu Government Employees Association.
All India State Government Employees Federation.
The chain that links every one of us is the All India State Government Employees Federation. I hope you are all aware of the fact that AISGEF is going to celebrate its Golden Jubilee during October, 5-7, 2010 at Vijayawada, Our Federation gloriously started its beginning in 1960 in Hyderabad in an historical conference that was held during January 23&24. It was born out of the sincere efforts of Com. Sri Ramulu, a veteran leader of NGGO union of Andhra Pradesh. At present our Federation is marching ahead with more than 22 affiliates of various states with 80 lakhs State Government Employees its members.
I wish to proudly state that due to the tireless efforts of our organization we have achieved parity in Pay & Scales with Central Government Employees in most of the States. In some states like Kerala Andra talks are held between the Government and Organisation and agreements made which is conducive in a democratic country. Almost all other states go on struggle for parity. Some of our affiliates had to face police atrocities.
The working class of India faces hardships ever since the new Economic policy was introduced and practiced from 1980’s. It started its impacts on working class in 1990’s and we launched 14 nation wide strikes with central trade unions. Our affiliates responded to our call several lakhs of State Government employees participated in them. It is pertinent to point out here that these strikes helped us to successfully stall the new pension scheme initiated by the BJP Govt. and subsequently upheld by Congress led Govt. for the past 7 years. We have played a key role through our campaign against the price rise. Our unity and struggle slowed down the process of sale of Public Sector shares and stocks and stopped many dangerous anti employees and anti people policies of ruling class . We will continue our role for ever to fight against unemployment in our country. Many of our affiliates conduct glorious struggle against unemployment demanding the Government to fill up the lakhs of vacancies which lead to heavy work load for the Government Employees. It is needless to say that the hard earned fruits of May Day Martyrs of eight hours work a day are lost and we are working for more number of hours. In private sectors the condition is too bad. In both private and Government Sectors the worst sufferers are, no need to say “women workers” only.
Role of Federation in mobilizing Women Employees
During all these years we have executed a social responsibility of consolidating Women Employees, imparting suitable training and elevating them to assume greater responsibilities. As a result in our Federation it self there are two women Vice Chairmen. Our national executive invites our affiliates States women sub committee conveners as special invitees and conduct separate session for women when ever needed. Almost in all the State affiliates there is separate women wing or women sub committee. In some places District level and Taluk level Women Sub Committee are also functioning
It gives us immense happiness to note that sofar we have conducted two All India level Conventions, one in Tamilnadu and another in Mumbai in 2001 and 2007 respectively. More than 1000 women delegates from all over India participated. From the 9th All India Conference, half-a-day is earmarked for discussion on Women related problems and issues and this enables the forum to bring to light many issues like 33% reservation and sexual harassment caused to women in working places. Many resolutions aiming at mitigating the sufferings of women were discussed and passed. All these women sittings were enthusiastic and energetic and hope giving.
.
While we talk something about Tamilnadu, the Tamilnadu Government Employees Association (TNGEA) has given a big lead in mobilizing women employees at all levels. Employees of Anganwadi, Noon Meal Scheme, and Village Health nurses etc. They have been organized and trained up to identify their problems and to fight for their rights. In Tamilnadu women workers and Employees in Public Health Medical Social Welfare and Education Departments shoulder high responsibility heavy work. This prevents them to come under any organization. But our continuous efforts are yielding results now. they are capable of conduction struggle under their own banner and enter into talks and agreements.
We have been successful in forming State level and District level Sub-Committees for women and with some hardship they are functioning. Now that the 100th year of International Women’s Day is being celebrated all over the world, in Tamilnadu also many State level, District level and Department level programme are going on. Considerable numbers of women employees take part.
“Let the world flourish with knowledge and wealth
When the equality of men and women is upheld”.
- Bharathi
International Women Day’
These words whispered with so much of hesitation in the past are being heard now-a-days with a lot of fanfare combined with self confidence.
Many people feel that to attain equality of Men and Women or to become equals, this day has become a driving force. But when it comes to planning there emerge different thoughts with different dimensions.
Various Women organizations and N.G.O.s observe the day according to their own understanding and principles. Apart from this various Govt. affiliated organizations and Women Self Help Groups celebrate this day with all the grandeur of rural art forms. But at the same time several commercial institutions have grabbed this opportunity with the sole intention to fill their coffers for which worldwide announcements are made with much fanfare. Markets are flooded with dresses and ornaments made especially to be used on this day. Gifts and pleasantries are exchanged among members of the family. Will all these things change the scenario and bring equality among men and Women? No Never.
Some of the progressive labour associations like ours are functioning in a planned manner towards the empowerment of women. We are taking fruitful actions like bringing them together as an organized force to make them participate in the organizational activities finding out those women and imparting training and inculcating in them the qualities of leadership.
However, we have miles to go. The first step towards attaining the equality is to make women realize the fact that they are the one who can work tirelessly and who can fight relentlessly against all odds. Because, women are affected by the pre-conceived notion that they are facing all these problems due to their male counterparts. They lack the expertise to explain and propagate their demands. All these are due to the hundreds of restrictions and hurdles placed on them which have unfortunately become their way of life.
It is due to these restrictions and hurdles that they fail to realize that the main reason for all these emanates from the landlord and capitalistic system of society. Women will hardly get their liberation until and unless these systems are thrown away. To achieve these goals, we much inculcate in men and women the philosophical and political thoughts.
In a developed capitalistic society, a wrong notion prevails that women get empowerment merely because they venture out of their home to work outside. This is not true. Because, women are being allowed to venture out only due to the economic compulsions of a family of a modern-day capitalistic society, wherein family has become a fundamental unit of an economic setup. Hence, it should not be construed as liberation of women. Here, we must also realize the fact that women are facing problems in their work place also. It is our duty to make the people to view these as social problems.
A recent survey conducted by the “ASSOCEM” reveals that there is no safety to nearly 53% of working women in India in their work place. It is 86% in respect of those who work during night shifts. Majority of these women work in modern high tech I.T. companies, Hospitals, domestic airlines and textile sector. Inadequate transport facilities and carelessness of these companies are cited as reasons for the above said state of affairs.
The status of women who work in the rural areas is too worse. They are vulnerable not only to various forms of violence but there exist disparity in the wages that are offered to them. Atrocities against women are seen in Govt. Offices also. Though the central and State Govt.s have issued directions to set up committees to enquire into the cases of sexual harassment, they are not functioning up to the mark Hence, we must understand that women’s liberation is an integral part of social economic and political liberation.
The first and foremost demand of the international women’s day is equal wages for equal work. It is shameful to note that the disparity still exists in countries like India even after the century of celebrations.
Now let us discuss what the real essence of International Women’s Day International Women Day is being celebrated with, lot of euphoria all over the world. It is to be noted that such a land mark day was born in a struggle field. During 1900-1910 Women were put to immeasurable hardships socially and economically. The poor working condition in industries and Mills made them furious. The poor wages and long working hours did not allow them to maintain even a minimum standard of life. To express their grievances and to demand justice, more than 15000 women workers took out a massive rally in 1908 in New York City. They demanded better working condition reduction in working hours, right to vote in elections and reasonable wages for their work. All these demands along with the sprit of struggle laid the foundation for the International Women’s Day at a latter period. The Socialist party of the USA conducted a national level Women’s Conference on February 28; the last Sunday of February was celebrated as Women’ Day.
Clara Jet kin: ‘The Role Model’
Any women trade union activist will never forget Clara Jet kin who is the founder leader of women unit in socialist Democratic Party in Germany. The Socialist Party of Germany conducted the II Women’s Conference in Copenhagen in 1910. More than 100 women delegates from more than 17 countries participated. Most of them were the leaders and representatives of Socialist Party of their State. It is a striking factor that three women delegates, who were elected to the Parliament of Finland, were among them. In this conference Com.Clara Jet kin proposed a resolution that women’s Day should be observed every year to provide a regular forum to discuss issues related to women and it was unanimously accepted. This led to the glorious birth of Women’s Day which is celebrating as international women’s day annually.
A Struggle for Bread and Rose
Subsequently in 1911 International Women’s Day was observed in Austria, Denmark, Germany, and Switzerland. In those days Women’s Day was observed by conduction mass rallies in which lakhs of women employees took part. In these rallies slogans were raised demanding right to vote, right to work and right to freedom against all forms of discrimination. In sort a hue and cry for social justice was raised.
On March 25, 1911 in a gruesome fire accident that occurred in New York City 140 women workers died and most of them belonged to Italy. This incident brought to light the unsafe condition in which women were working in the United States of America; this brought compulsion to Government to pass stringent rules and regulation to ensure safety to women workers. In the same year a movement called “Bread and Rose” was launched by women. By bread thy meant work and decent wages and par with men and by Rose they demanded a peaceful life a world without war.
International Women’ Day in Russia
Russia holds the credit of observing International Women’s Day on March 8th from year 1914. As resolved in the previous year 1913 all other nations unanimously observed the same day.
In 1914 Women organized massive rallies all over Europe opposing I’st World War. In 1917 Russian Women organized strike on the last Sunday of February against the war, and for food and peace. By that time more than 2 lakhs Russian soldiers had lost their lives in the war. Finally Russian Government had to concede to the right to vote. Thus the historic last Sunday of February was counted as March 8th as per the Universal Calendar.
Now Women’s Day is observed all over the world. In countries, like China, Vietnam, Russia and some other countries March 8th is declared as Holiday. In America, the whole month of March is being observed as Women History Month. Even though many philosophy and ideology are behind the observation of the International Women Day, Our ideology is that it is a day for remembering women martyrs of working class and a day to plan for world workers unity and struggle against imperialism . It is a day to fight against all forms of discrimination against women and to bring women workers in the main stream of working class.
Path to women liberation
Women’s liberation is closely related to that social. Economical and Political liberation. One who advocates for women liberation should accept that this can be achieved through only in mass struggle. It is the need of the day to mobilize women employees and workers at their works pot under at trade union banner, train them up so that they will take part in all struggle for their wellbeing without any hesitation We should organize International Women’s Day Celebrations in the forth coming years keeping this view in mind.
Women empowerment in India (33% reservation policy)
There is much talk about women empowerment in India from the day of independence. Even though there is constitutional guarantee for equality it remains only in the paper. In the much debated issue of 33% reservation for women, in legislature many politicians were exposed by their dubious stand whereas only the leftist stood firm and strong for passing the 33% reservation for women.
Hurdles and Way-out
The Background of Hurdles
We ought to understand the true reason behind the delay in passing of Women’s Reservation Bill both in the Parliament and in Assembly. The Principal Secretary to the Prime Minister of India Shri T.K.A. Nair while releasing a report on this subject during the last year’s Women’s Day Celebration had stated that women’s participation in the Central Government Service is mere 7.5%. Further he has stated that it is 24% in the Central Government’s Administrative Service, 18% in Police Service and 18% in Foreign Service. This statistics compels us to infer the fact that even after 60 years of Independence, there is no equality for women in job opportunity. The funniest fact is that even in Pakistan, the country which has never had a stable democratic rule, women’s participation in Government service is 21% and our neighbors Nepal and Bangladesh have shown the world, a women’s participation of 30% and 10% respectively. This statistics shows that women in India don’t take active part in socio economic and political activities. Their role is far below the average in planning, implementation and review, resulting in very poor social status. Illiteracy and poor income or incomelelssness or dependence on male members of the family is keeping them away from thrust for power or share in politics. There is very poor understanding even among educated Indian women about the need for 33% reservation in Parliament and Assemblies.
Let us view a small statistics. Those who await job opportunity in India are more than 10 crores. This includes both men and women. The primary problem that India faces at present is Joblessness for its youth. Obviously, the reason for this is advocating and promoting the policy of imperialist USA and its allies. This prevents the youth of India to all ways to dream about finding a job them to run their family. Their ideology is not going up above that. A considerable number of male youth are running their life somehow. A group of male youth is taken away by the extremists and naxlites. We can see criminalization of poverty among youth in common. Women youth indulge in multifarious activities including accepting the appointment of surrogate mothers. They are entangling behind the walls of multinational companies as bonded labors. The pay and use system of economy for education, medical, public health, etc. makes the common public go away from looking into the power play and foul play of the self-centered politicians and political system. The crown of it is bringing up a provision in the ballot paper a class for not to vote. In the minds of the people acquiring a position in politics is only to yarn in the name of social service and it is the privilege for men alone and not for women. How women can enjoy a political position social status with all facilities so far enjoyed by men what ever be the political party they belong to unquestionably? Is the question lingering in the minds of the society? But the question of reservation does not relate to making a certain number of women to enjoy facilities in the name of reservation. It is the fundamental claim of women which was snatched away from them thousands of years ago dethroning them from national level planning implementation, acquiring of wealth, distribution , making laws and rules imposing them on citizens etc, etc. again I n the name of 33% (minimum ) in rule making places namely Parliament , Assemblies and Local bodies. So with the above deep rooted claim in mind women organizations and left parties carry forward their fight. With a view to not to allow the History to return the male chauvinist society promoters whether politicians scholars or whosoever struggle hard to prevent the bill to pass.
However, we shall take on to our hands, the present scenario of Women Reservation Bill . What is the need of those who oppose this bill? Why are our rulers hesitant in accepting this? And the ways and means to tackle this problem?
Passage of Reservation Bill
Passage of the women’s reservation bill which did not materialize for the past 14 years was endorsed to become an Act in the Rajya Sabha on 09-03-2010. It is a remarkable event. Pandemonium broke out and there was an utter pell-mell in the Parliament when this bill was introduced by the Government of India in Rajya Sabha that too on the World Women’s Day i.e., on 08-03-2010 and the entire episode is history that one never wishes to see. Members of the Samajwadi and Rashtriya Janatha Dal got into violence. The Glass Tumblers that were meant for the members to drink water were thrown on one another and the pieces showered on to the floor of the Parliament Hall. Speaker Hon’ble Hameed Ansari was flabbergasted and felt bad on the happenings and later, the leaders of all the parties pleaded apology at him. Seven Members who were the part of the violence were suspended from the session. The event that was dramatized in the Parliament on the women’s day made India feel ashamed.
The Bill would become an Act only when atleast 15 assemblies out of the 28 assemblies endorse it, though the Rajya Sabha had passed it in its floor. The alliance partners of Congress, i.e., Trinamool Congress, Samajwadi, Rashtriya Janada Dal and Bahujan Samaj are opposing this bill. Murmurs are already on amongst the members of BJP and Congress as well.
What is the reason for this opposition? And what are their Demands?
Internal Reservation
The demands of those who oppose this bill are to bring in reservation for the backward and Islamic Community within this quota of 33% meant for women. The stand of those who wish to pass this bill is to first move the bill in the floor of the House. The other aspects could be debated before this is made an Act. There is a common agenda for those who oppose this bill for the past 14 years. They are not prepared to give authority to women in the political arena. The ultimate intention of those who demand internal reservation is not that they fight for the minorities, but only to halt the women’s bill and see that it is not passed in the floor of the Houses. It could be inferred that those who make politics on vote bank can never find solutions on an issue. Those who do not accept for debates on internal reservation after passage of bill on women’s reservation must have to explain why they are entirely against the women’s reservation.
These politicians must explain to the public, why they go hand in glove with those who appreciate violence against Islamic women and those who kill the people of a nation in the name of terrorism. If the real intention of these politicians who were partners in sharing the rule at the centre is to safeguard the interest of the minorities, they could have compelled the Congress government. But these three Yadavas who fight for the internal reservation of the Islamic minorities are roaming in the power corridor with the help of Congress party which did support the actions of the United States of America in wiping out the Islamic rule Saddam Hussein in the Kingdom of Iraq. Though they are not in power, they are at the mercy of Congress and that is the reason, they failed to support the cut motions that were brought against the government citing the sky high price rise and saved the government by their walkout in Parliament.
No one denies the fact that Internal Reservation is warranted. Imagine a situation in a home, when the wife is about to cook meals, one directs her to decide the quantum each child has to eat before takes up the act of cooking. And this is how, those who oppose the women’s bill, are behaving. The leftists reiterate that their immediate requirement is adoption of 33% quota for women and later, the Internal Reservation as they are very much aware that this would not be the fair solution for the problem women confront in the society and a complete women’s liberation would be a reality only when perfect equality is established between men and women in the society. Political empowerment of women only breakdown the feudal and capitalist society in long run and brings out women community from subjugation atlas.
Reservation Bill – A History
Initially, in 1996, when Shri Deve gowda was the Prime Minister of India, on the 12th of September, this bill failed to get the endorsement of the Lok Sabha at the introductory stage itself and was referred to the Standing Committee of the Parliament. The Chairman of the Parliamentary Standing Committee Shrimati Geetha Mukherjee took special concern and submitted her report to the Lok Sabha on the 9th of December during the same year i.e., in1996.
Thiru Thambi Durai, the then Law Minister of the Government of India introduced this bill in Lok Sabha in 1998, when the National Democratic Alliance was running its Government under the leadership of Shri Atal Bihari Vajpayee and Surendra Prasad Yadav, a member of the Parliament belonging to Rashtriya Janatha Dal party snatched the bill from the hands of the then Speaker of Lok Sabha, Shri Balayogi and torn it to pieces. Then again in the same tenure of the National Democratic Alliance in 1999, the bill was re-introduced. And again in 2002 and in 2003, the bill was brought for passage twice. Shri Malhothra, the spokes person of the Bharatiya Janatha Party, while referring this bill was firm in stating that this will be passed in the Parliament either with the consensus of all the party or even if the consensus is not achieved, the government will see to it that this bill becomes an Act. But the then Prime Minister of India, Shri Atal Bihari Vajpayee, witnessing the opposition encountered on this had announced through the then Speaker of Lok Sabha Shri Manohar Joshi that his government had decided to wash its hands on the Women’s Reservation Bill.
Both the Congress and the Bharatiya Janatha Party started blaming each other. The Congress Party, in its Election Manifesto released prior to the 2004 Parliament Election and in the Common Minimum Programme had a mention about the Women’s Reservation Bill.
When the Congress alliance won the election, on the 6th of May, 2008, Shri Bharatwaj, the then Law Minister of the Government of India had again introduced this bill for passage and again, Abu Azeem Azmi, a Samajwadi meber in the parliament tried to snatch the bill from the hands of the Law Minister and in the melee, Renuka Chowdhry a Minister in the Government, pushed Azmi. Minister Selija and Ambica Soni, the Members of the parliament aided to protect the Law Minister.
Decayed Arguments
In the history of the Indian Parliament, it is not known whether any other issue has attained this much of deliberations. Media like “Dina Mani” have been repeatedly writing articles against the Women’s Bill. These media argue that the authority entrusted on the women community will be used by their male counterparts. They further argue that this reservation which find place in the local bodies have not found their way. They also argue that husbands of the women on who if this authority is entrusted will be misusing it. Any procedure obviously will face such criticism initially. And this criticism would vanish once women make deft use of their Right and come out in flying colours. Woman was once denied the right to vote and the right of getting basic education. Now, after winning these rights, she has become inevitable and a force to reckon with. This, none of us can deny. The way she handled the day to day affair of her family with her experience had elevated her to the historically high position and now she is no more a house wife but a Home Maker. Her intelligence off late is multi dimensional. With these basic characters, if she secures 33% reservation in the political arena and becomes a force to reckon with, mother India will enjoy the welcoming change in the chemistry of its socio-economic status and in the cultural and political scenario. This will be a death blow to the men who think and act obsolete. This is the main reason, the dreaded animals that live in the guise of human and enjoy the luxury of power and act against the interests of women and children, cry foul and erect obstacles against the safe passage of the women’s reservation bill.
In this century year of the Women’s Day, it is certain, women of India will take vigorous part to elevate the status of the down trodden thereby elevating the status of mother India. The struggles and activities must continue until it becomes a reality.
Dreams of the Great Tamil Poet Bharathi, that
“The Crown of Rulers and the Makers of Law
Shall henceforth be determined by us, the Women”
--is not far
Conclusion
The real task before us
The oppression of women can be eliminated only when women are mobilized and educated that they are an integral part of working class. They should be brought to an understanding that the cause of their oppression is not men or their own biological functions and that they are not oppressed because they are women but their oppression is a class question. It is a man made system prevailing in the world where private ownership of the means of social production exists. If women are not made aware of these facts they will be confused and some reactionary forces will divert them. That is how men folk are pictured as the enemy of the women and men are the reason for all their problems. Likewise there is learning among men that women are responsible for their ill being. Both the concepts are not only wrong but also detrimental to the unity and wellbeing of both men and women. It is the Capitalism which exploits the humankind as a whole and women in particular. The capitalist system regards women merely as a convenient source of cheap labour and part of the "reserve army of labour" to be drawn on when there is a shortage of labour in certain areas of production, and discarded again when the need disappears. We saw this in both world wars, when women were drafted into the factories to replace men who had been called up into the army and then sent back to the home when the war ended. Women were again encouraged to enter the workplaces during the period of capitalist upswing of the 1950s and 1960s, when their role was analogous to that of the immigrant workers--as a reservoir of cheap labour. In the more recent period, the number of women workers has increased to fill gaps in the productive process. But, despite all the talk about a "woman's world" and "girl power", and despite all the laws that supposedly guarantee equality, women workers remain the most exploited and oppressed section of the working class. Now the growth in technology replaces the workers and employees by computers and super computers so peoples are sent out of jobs specially women. The quest of Capitalism for profit and more profit will act upon workers in this way only. So the target is the downfall of capitalism and the advent of socialism. It is important that trade unions understand the great revolutionary potential of women and take the necessary steps to tap into it. Women are potentially far more revolutionary than men because they are fresh and untainted by years of conservative routine that so often characterises "normal" trade union existence. Anyone who has seen a strike of women can bear witness to their tremendous determination, courage and confidence. It is the duty of the trade union to support every measure to encourage women to join and participate in the unions, with equal rights and equal responsibilities.
I once again reiterate, AISGEF proudly records its achievement of constitution of women wing in all States with women as its convenor and many of the State units have district and taluk level women wing also. At national level there are two women Vice Chairmen Com.R.Tamilselvi from Tamilnadu, Com.K.P.Mary from Kerala. There is a national level Women Sub -committee which attend all National Executive committees as ex- officio members. Throughout the nation AISGEF is able to organise women employees on various issues and conduct struggles. As our veteran leader Com. B.T.Ranadive pointed out “any struggle of the working class without the participation of women workers is like walking with one leg and fighting with one hand.” So it is imperative that any class organisation should concentrate on organising women workers wherever possible.
With this motive our All India State Government Employees Federation calls upon its affiliates to organise women employees and unionise them. Help them in all ways and means to bring out the calibre for building a strong working class movement in India which could only bring a classless society in which human beings live a happy and meaningful life.
With these words I conclude my speech and thank you all once again.
Friday, May 14, 2010
`பெண்கள் வேலைக்கு செல்வது சட்ட விரோதம்’
`பெண்கள் வேலைக்கு செல்வதும் குடும்பத்தைக் காப்பாற்றுவதும் சட்ட விரோதம்’
லக்னோ, மே 12-பெண்கள் பொது இடங்களில் வேலைக்குச் செல்வதும், பெண்ணின் வருமானத்தைக் கொண்டு குடும்பத்தை நடத்துவதும், ஷரியத் சட்டப்படி சட்ட விரோதமானது என்று டாருல் உலூம் தேவ் பாண்ட் அமைப்பு மதக்கட்டளையை வெளியிட்டுள்ளது. பொது மற்றும் தனியார் துறைகளில் முஸ்லிம் பெண்கள் வேலை பார்ப்பது ஷரியத் சட்டப்படி சட்டவிரோதமாகும். இவ்விடங்களில் ஆணும் பெண்ணும் இணைந்து வேலை பார்க்கிறார்கள். ஆண்களுடன் பெண்கள் வெளிப்படையாகப் பேசுகிறார்கள். முகத்திரை அணிவதில்லை என்று மூன்று மதகுருக்கள் கொண்ட குழு அறிவித்துள்ளது. இந்திய முஸ்லிம்களின் ஆன்மீகக் காவலன் என்று தன்னைத்தானே அழைத்துக்கொள்ளும் தேவ் பாண்ட் முஸ்லிம் பெண்களை மீண்டும் கற்காலத்தை நோக்கி இழுத்துச் செல்கிறது. பழமைவாதம் மிகுந்த இஸ்லாமிய நாடுகளில் கூட பெண்கள் வேலைக்கு செல்வதற்கு தடை இல்லை. தாலிபான்கள் உச்சத்தில் இருந்த வேளையிலும், பெண் மருத்துவர்கள் ஆண்களுக்கும், ஆண் மருத்துவர்கள் பெண்களுக்கும் சிகிச்சை அளிக்கக்கூடாது என்று தடை விதித்தனர். பெண்கள் வேலைக்கு செல்வதை தடுக்கவில்லை. இந்த மதக்கட்டளையை பல மதகுருக்கள் எதிர்த்துள்ளனர். “ஷரியத் சட்டப்படி ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் சம உரிமை உண்டு. ஷரியத்தைப் பின்பற்றும் ஆண் வேலைக்குச் செல்லலாம் என்றால் பெண் ஏன் வேலைக்குச் செல்லக்கூடாது’’ என்று லக்னோவின் முக்கிய மசூதியான ஈத்க்க மசூதி இமாம் ரஷீத் கேள்வி எழுப்பியுள்ளார். வேலைக்குச் செல்லும் பெண்கள் அனைவரும் ஷரியத்துக்கு எதிராகச் செயல் படுகிறார்கள் என்று கருத வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று லக்னோ கல்லூரி விரிவுரையாளரும், அகில இந்திய முஸ்லிம் தனிநபர் சட்டவாரிய உறுப்பினருமான ருக்ஷணா கூறியுள்ளார். சவுதி ஏர்லைன்ஸில் பணிபுரியும் விமானப் பணிப்பெண்கள் பர்தா அணிவதில்லை என்று ஒரு கணினி தொழில்புரியும் முஸ்லிம் பெண் கேள்வி எழுப்புகிறார்.
தலித் நிலத்தை ஆக்கிரமித்து சிறுதாவூர் பங்களா கட்டப்பட்டுள்ளது: சிவசுப்பிரமணியன் குழு அறிக்கை தாக்கல்
சிவசுப்பிரமணியன் குழு அறிக்கை
சிறுதாவூரில் தலித்களின் நிலத்தை ஆக்கிரமித்து கட்டப்பட்டுள்ள, ஜெயலலிதா அடிக்கடி தங்கி ஓய்வெடுக்கும் பங்களா, பரணி ரிசார்ட்ஸ் என்ற நிறுவனத்துக்கு சொந்தமானது என்றும், இந்த நிறுவனத்தில் சசிகலாவின் உறவினர்களான சுதாகரன், இளவரசி ஆகியோர் இயக்குனர்களாக உள்ளதும் தெரியவந்துள்ளது. தலித் மக்களுக்காக கொடுக்கப்பட்ட நிலத்தை அதிமுக பொதுச் செயலாளர் ஜெயலலிதா ஆக்கிரமித்து அங்கு பங்களா கட்டியதாக கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் புகார் கூறின. இது குறித்து விசாரித்து, நடவடிக்கை எடுத்து, நிலத்தை மீட்டு தலித்களிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் தொடர் போராட்டம் நடத்தின. ஆனால், தனக்கும், இந்த பங்களாவுக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை என்று ஜெயலலிதா தெரிவித்திருந்தார். இந்நிலையில் இந்த நில அபகரிப்பு விவகாரம் தொடர்பாக விசாரணை நடத்த ஓய்வு பெற்ற நீதிபதி சிவசுப்ரமணியன் தலைமையில் குழுவை அமைத்தது தமிழக அரசு.
3 ஆண்டுகளாக விசாரணை நடத்திய இந்தக் குழு கடந்த பிப்ரவரி மாதம் முதலமைச்சர் கருணாநிதியிடம் அறிக்கை தாக்கல் செய்தது.நிலம் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டதாக புகார் தந்த 40 பேரிடம் விசாரணை நடத்தி நீதிபதி சிவசுப்பிரமணியன் 813 பக்கங்களைக் கொண்ட அறிக்கையை தாக்கல் செய்தார். இந்த அறிக்கை இன்று வெளியிடப்பட்டது. அதில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது சிறுதாவூரில் 1967-ம் ஆண்டில் ஏழை தலித் மக்களுக்கு தலா 2.5 ஏக்கர் நிலத்தை தமிழக அரசு வழங்கியது. இதில் 53 ஏக்கர் நிலத்தையும், மேலும் அரசின் புறம்போக்கு நிலத்தையும் ஆக்கிரமித்து தான் சித்ரா என்பவருக்குச் சொந்தமான பரணி ரிசார்ட்ஸ் நிறுவனம் பங்களாவை கட்டியுள்ளது. இந்த பங்களா ஜெயலலிதா, சசிகலாவுக்குச் சொந்தமானதல்ல. அதே நேரத்தில் பரணி ரிசார்ட்ஸ் நிறுவனத்தில் சசிகலாவின் உறவினர்களான இளவரசி, சுதாகரன் ஆகியோர் இயக்குனர்களாக உள்ளனர். இந்த நிலங்களை கைப்பற்ற தமிழக அரசின் நில நிர்வாகத்துறை நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று அந்த அறிக்கையில் கூறப்பட்டுள்ளது.
ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்த உயர் நீதிமன்றம் உத்தரவு
ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு
ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்த நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு துறை ஆணையருக்கு சென்னை உயர் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டுள்ளது. சென்னை சேப்பாக்கத்தைச் சேர்ந்த வழக்கறிஞர் ஆர்.கிருஷ்ணமூர்த்தி என்பவர் உயர் நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்த பொதுநல மனுவில், தற்போது 2011-ஆம் ஆண்டுக்கான மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு நடந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்த கணக்கெடுப்பின்போது ஜாதி வாரியாகவும் கணக்கெடுப்பு நடத்த வேண்டும் என்று பல்வேறு அரசியல் கட்சியினரும், ஏராளமான அமைப்புகளை சேர்ந்தவர்களும், சட்டமன்ற, நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் உள்ளிட்ட மக்கள் பிரதிநிதிகளும் கோரிக்கை விடுத்துள்ளனர். ஆனால், மத்திய அரசு இதனை கருத்தில்கொள்ளவில்லை. பிற்படுத்தப்பட்டோர் கமிஷனின் முன்னாள் தலைவர் காகா கலேக்கர், ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்த வேண்டும் என்று பரிந்துரை செய்தார். அதுபோலவே மண்டல கமிஷனும் 1979-ஆம் ஆண்டு பரிந்துரை செய்தது. மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்போது ஜாதி வாரியாகவும் கணக்கெடுப்பு நடத்தாவிட்டால் அது அரசியலமைப்பு சட்டப்பிரிவு 340க்கு முரணானதாக இருக்கும். பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய மக்களை கண்டறிவதற்கு ஜாதி வாரியான கணக்கெடுப்பு அவசியம். எனவே, நாடு முழுவதும் ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்த புதுடெல்லியில் உள்ள இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு துறை ஆணையருக்கு உத்தரவிட வேண்டும் என்று மனுவில் கூறியிருந்தார். இந்த மனுவை தலைமை நீதிபதி (பொறுப்பு) தர்மாராவ், நீதிபதி டி.எஸ்.சிவஞானம் ஆகியோர் விசாரித்து பிறப்பித்த உத்தரவில், மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்போது ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்த வேண்டும் என்று உயர் நீதிமன்றத்தில் ஏற்கனவே மனு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. அந்த மனுவை விசாரித்து 2009-ஆம் ஆண்டு முதன்மை அமர்வு ஒரு உத்தரவு பிறப்பித்தது. 1931ஆம் ஆண்டுக்கு பிறகு ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்தப்படவில்லை. அதற்கு பிறகு தாழ்த்தப்பட்டோர், பழங்குடியினர் மற்றும் இதர பிரிவினரின் மக்கள் தொகை பன்மடங்கு பெருகியுள்ளது. இதற்கேற்ப இடஒதுக்கீடு வழங்குவதற்கும், சமூக நீதியை நிலைநாட்டுவதற்கும் ஜாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடவேண்டியது அவசியம். ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் நலனுக்காக சாதி வாரியாக கணக்கெடுப்பு நடத்த தேவையான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு துறை ஆணையருக்கு அப்போது உத்தரவிடப்பட்டது. அந்த உத்தரவு இந்த வழக்கிற்கும் பொருந்தும். மனுதாரரின் மனு ஏற்கப்படுகிறது என்று நீதிபதிகள் உத்தரவிட்டனர்.
Sunday, May 9, 2010
Women's Bill traded
Women's Bill traded for UPA's survival? Yadavs call the shots
Despite the fact that the Rajya Sabha gave a thumbs up to the Women's Reservation Bill, the government decided against introducing it in the Lok Sabha in the Budget Session that concluded on Friday.It now says the bill will have to wait for the Monsoon Session.Has Sonia Gandhi's 'trophy legislation' been traded for UPA's survival? "There couldn't be any talks on the Women's Reservation Bill as Parliament was focussing primarily on the Budget," said Parliamentary Affairs Minister, Pawan Kumar Bansal.The bill provides for one-third reservation to women in the Lok Sabha and Assemblies but some parties like Samajwadi Party (SP), Rashtriya Janata Dal (RJD), Bahujan Samaj Party (BSP) and a section of Janata Dal United (JD(U)) are opposed to it in the present form as they are seeking a quota within quota for women from backward sections.Within one Parliamentary session, the quota bill travelled from hope to despair. In early March, the Opposition was united on prices. The government moved the bill to divide the Opposition. The BJP, Left and the Congress passed the Bill but the Yadavs (SP chief Mulayam Singh Yadav and RJD chief Lalu Prasad Yadav) went on the warpath.But on April 27 when the government faced the Cut Motion, the Yadavs supported the government. The Cut Motions were defeated the government won. Probably this is why the Women's Reservation Bill never came up in the Lok Sabha during the Budget session. "Whatever happened over the Cut Motion in the Parliament, women's bill was sacrificed in the process," said Leader of the Opposition in Lok Sabha, Sushma Swaraj.Pushing the quota bill out of sight improved the Congress bonhomie with the Yadavs. On Friday, Lalu and Mulayam dropped opposition to the Nuclear Liability Bill. And the government accepted their demand for a caste census, the first in Independent India.Things may not change in the Monsoon Session too. To get the Yadavs to say yes to other bills, the UPA needs to keep saying no to the quota bill.The Yadavs have controlled the fate of the bill since 1996. And they seem to be back in the driver's seat once again. The Budget Session has exposed the fragility of the UPA arithmetic, wherein compromise has become compulsory. In such a scenario, seems like shelving the women's bill was the minimum support price the government paid for survival.
-NDTV correspondent
Saturday May 8, 2010, New Delhi
Despite the fact that the Rajya Sabha gave a thumbs up to the Women's Reservation Bill, the government decided against introducing it in the Lok Sabha in the Budget Session that concluded on Friday.It now says the bill will have to wait for the Monsoon Session.Has Sonia Gandhi's 'trophy legislation' been traded for UPA's survival? "There couldn't be any talks on the Women's Reservation Bill as Parliament was focussing primarily on the Budget," said Parliamentary Affairs Minister, Pawan Kumar Bansal.The bill provides for one-third reservation to women in the Lok Sabha and Assemblies but some parties like Samajwadi Party (SP), Rashtriya Janata Dal (RJD), Bahujan Samaj Party (BSP) and a section of Janata Dal United (JD(U)) are opposed to it in the present form as they are seeking a quota within quota for women from backward sections.Within one Parliamentary session, the quota bill travelled from hope to despair. In early March, the Opposition was united on prices. The government moved the bill to divide the Opposition. The BJP, Left and the Congress passed the Bill but the Yadavs (SP chief Mulayam Singh Yadav and RJD chief Lalu Prasad Yadav) went on the warpath.But on April 27 when the government faced the Cut Motion, the Yadavs supported the government. The Cut Motions were defeated the government won. Probably this is why the Women's Reservation Bill never came up in the Lok Sabha during the Budget session. "Whatever happened over the Cut Motion in the Parliament, women's bill was sacrificed in the process," said Leader of the Opposition in Lok Sabha, Sushma Swaraj.Pushing the quota bill out of sight improved the Congress bonhomie with the Yadavs. On Friday, Lalu and Mulayam dropped opposition to the Nuclear Liability Bill. And the government accepted their demand for a caste census, the first in Independent India.Things may not change in the Monsoon Session too. To get the Yadavs to say yes to other bills, the UPA needs to keep saying no to the quota bill.The Yadavs have controlled the fate of the bill since 1996. And they seem to be back in the driver's seat once again. The Budget Session has exposed the fragility of the UPA arithmetic, wherein compromise has become compulsory. In such a scenario, seems like shelving the women's bill was the minimum support price the government paid for survival.
-NDTV correspondent
Saturday May 8, 2010, New Delhi
Saturday, May 1, 2010
மே தின சிறப்புக் கட்டுரை - நன்றி 'தீக்கதீர் 27-04-10'
மரம் தனது கனிகளால் அறியப்படும்!
க.ராஜ்குமார்
மரம் தனது கனிகளால் அறியப்படும்! இந்த அமைதியான வார்த்தைகள்தான் இன்று உலகம் முழுவதும் தொழிலாளர்கள் ஆர்த்தெழுந்து போராட ஆவேசமளித்துள்ளது. ஆம் மே தின தியாகிகளில் ஒருவரான தோழர் ஆல்பர்ட் ஆர் பார்சன்ஸ் தன மீது பொய் குற்றம் சுமத்தப்பட்டு நீதிமன்றத்தில் வாதாடுகையில் இறுதியாக முழக்கமிட்ட வார்த்தை இது!
8 மணி நேரம் வேலைகேட்டு வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்ட சிகாகோ நகர தொழிலாளர்களின் தலைவர்கள் மீது , காவல்துறையினரை நோக்கி குண்டு எறிந்தனர் என்ற பொய்யான குற்றச்சாட்டு சுமத்தப்பட்டு தண்டிக்கப்பட்டனர். தோழர்கள் ஆல்பர்ட் பார்சன்ஸ், ஆகஸ்ட ஸ்பைஸ் , ஜார்ஜ் எங்கெல் , அடல்ப் பிட்ஷேர் ,ஸ்வஹ்ப், சாமுவேல் பீல்டன் , லூயிஸ் லிங்க் ஆகிய ஏழு தோழர்களுக்கு மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டது . ஆஸ்கார் நீபி என்ற தோழருக்கு 15வருடம் சிறை தண்டனை விதிக்கப்பட்டது . இந்த தீர்ப்புக்கு உலகம் முழுவதும் கடும் எதிர்ப்பு கிளம்பியது . ஆங்காங்கே தொழிலாளர்கள் கிளர்ந்தெழுந்தனர். இதன் விளைவாக ஸ்வஹ்ப் மற்றும் பீல்டன் மரணதண்டனை ஆயுள் தண்டனையாக மாற்றப்பட்டது. பார்சன்ஸ் , ஸ்பைஸ் , ஏங்கெல் மற்றும் பிட்சர் ஆகியோர் 1887-ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 11-ம தேதியன்று தூக்கிலிடப்பட்டனர். லிங்க் என்ற தோழர் தன்னை தானே சிறையிலேயே மாய்த்துக்கொண்டார் .
இவர்கள் செய்த குற்றம் தான் என்ன ? தொழிலாளர்களுக்கு 8 மணி நேரம் வேலை கேட்டு அணி திரட்டியதுதான் . 1886 -ம ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 1-ம தேதியன்று சிகாகோ நகரில் 40000-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர். அதன் ஒரு பகுதியாக காரமிக் ஹர்வேச்ட்டர் என்ற கம்பெனியின் முன்னால் திரண்டிருந்த 500- தொழிலாளர்களின் மத்தியில் தோழர் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ் உரையற்றிக்கொண்டுயிருந்தார் அமைதியான முறையில் நடைபெற்றுக்கொண்டு இருந்த இந்த கூட்டத்தை காவல்த்துறையினர் கண்மூடித்தனமாக தாக்கினர் . இதில் ஒரு தொழிலாளி கொல்லப்பட்டார். ஐவர் படுகாயமுற்றனர். பலர் தாக்கப்பட்டனர் . கவல்த்துரைன் இந்த அடக்குமுறையை கண்டித்து அன்று இரவு கண்டன கூட்டம் நடத்த திட்டமிடப்பட்டு சிகாகோ நகரின் மையப்பகுதியில் ஹே மார்க்கெட் என்ற பகுதியில் கூட்டத்திற்கு ஏற்ப்பாடு செய்யப்பட்டது. இது குறித்து சிகாகோ நகரிலிருந்து வெளியாகும் 'ஆர்ப்யட்டர் ஜெட்டங்' என்ற செய்தித்தாளில் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ் தொழிலாளர்களை கண்டன கூட்டத்தில் பங்கேற்கும்படி அறைகூவல் விட்டிருந்தார் அன்றிரவு நடைப்பெற்ற கூட்டத்தில் தொழிலாளர்கள் பெருமளவில் திரண்டனர். இக்கூட்டத்தில் தொழிலாளர்களின் தலைவர்கள் , தோழர்கள் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ் ஆல்பர்ட் பர்சன்ஸ் சாமுவேல் பீல்டன் ஆகியோர் கலந்து கொண்டனர். சிறிது நேரத்தில் மழை பெய்ய ஆரம்பித்துவிட்டதால் இறுதி கட்டத்தில் சுமார் 200 தொழிலாளர்கள் மட்டுமே இருந்தனர் . சாமுவேல் பீல்டன் பேசிக்கொண்டிருந்த போது ஜான் போன் பீல்டு என்ற அதிகாரியின் தலைமையில் 180௦ -க்கும் மேற்பட்ட காவல்த்துறையினர் கூட்டத்தினரை வளைத்து உடனடியாக களைந்து போகும்படி உத்தரவிட்டனர். சிறிது நேரத்தில் அங்கு கலவரம் வெடித்தது. திடீரென்று காவல்த்துறையினர் மீது ஒரு கையெறி குண்டு வந்து விழுந்தது. ஒருவர் உயிர் இழந்தார். 70௦-க்கும் மேற்பட்டோர் காயமடைந்தனர் . காவல்த்துறையினர் உடனடியாக கூட்டத்தை நோக்கி சுட்டனர். இதில் எத்தனை பேர் இறந்தனர், காயமுற்றனர் எனபது இறுதிவரை தெரிவிக்கப்படவே இல்லை .
இந்நிகழ்வை தொடர்ந்து சிகாகோ நகர் முழுவதும் தொழிற்சங்க தலைவர்களின் வீடுகள் முற்றுகையிடப்பட்டன . தொழிலாளர் தலைவர்கள் ஆதரவாளர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர். குண்டுகள் எரிந்தது தொழிலாளர்கள் தலைவர்கள்தான் என குற்றம் சாட்டப்பட்டு 8 தொழிலாளர்கள் தலைவர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர். அன்றைய கூட்டத்தைப்பற்றி அந்நகர மேயர் கூறுகையில் மிகவும் அமைதியான முறையில் நடை பெற்றுக்கொண்டிருந்தது கூட்டம் . தொழிலாளர்கள் தலைவர்கள் அமைதியான முறையில் பேசிக்கொண்டு இருந்தனர் காவலர்களுக்கு அங்கு எந்த வேலையும் கிடையாது என கூறியுள்ளார். அந்த கூட்டத்தில் கலந்து கொண்ட பார்சன் தனது இரு சிறிய குழந்தைகளையும், அந்த கூட்டத்திற்கு அழைத்து சென்றிருந்தார் எனினும் தொழிலாளிகள் தலைவர்கள் மீது வழக்கு தொடுக்கப்பட்டது கூட்டத்தில் கலந்துக்கொண்ட தொழிலாளர்கள் தலைவர்கள் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ் , ஆல்பர்ட் பார்சன் , சாமுவேல் பில்டேன் , ஆகியோர் மட்டும்தான். ஆனால் 8 தலைவர்கள் மீது வழக்கு தொடரப்பட்டது.
நீதிமன்றத்தில் நடைபெற்ற வழக்கில் தொழிலாளர் தலைவர்கள் தங்கள் மீது சுமத்தப்பட்ட குற்றத்தினை மருத்துரைத்தனர் . தங்களின் உரிமைக்கான போராட்டத்தினை நசுக்கிடவே இந்த பொய் வழக்கு என எடுத்துரைத்தனர். அரசு வழக்குரைஞரோ தலைவர்கள் பின்னால் ஆயிரக்கணக்கில் தொழிலாளர்கள் த்ரண்டதுதன் மிகப்பெரிய குற்றம் என்றும் தலைவர்களுக்கு வழங்கப்படும் தண்டனை தொழிலாளர்களுக்கு பாடமாக அமைய வேண்டும் எனவும் வாதிட்டார்.
நீதிமன்றத்தில் மரணதண்டனை என தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டபின் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ் இத்தகைய திர்ப்புகளால் தொழிலாளர்களின் உரிமைகளை முடக்கி வைத்துவிட முடியாது எங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட மரணதண்டனை தீப்பொறியாக கிளம்பி எங்கெங்கும் பரவி உரிமைக்கான போராட்டங்களாக கொழுந்து விட்டெரியும் என முழக்கமிட்டார்.
125 ஆண்டுகளுக்கு பிறகும் இன்றும் மே தின தியாகிகளின் முழக்கம் தொழிலாளர்களின் ஆயுதமாக விளங்கிவருகிறது.
------
-கட்டுரையாளர் முன்னாள் மாநிலத்தலைவர், தமிழ்நாடு அரசுஊழியர் சங்கம்
மே தின வாழ்த்துக்கள்!
மே தின தியாகிகளுக்கு வீர வணக்கம் !
சிகாகோ நகரில் 8 மணிநேரம் வேலை நேரம் கேட்டு , உரிமை முழக்கமிட்ட தோழர்கள் ஆகஸ்ட் ஸ்பைஸ் , ஆல்பர்ட் பார்சன்ஸ், அடல்ப் பிஷ்சேர் , ஜார்ஜ் எங்கெல் ஆகியோர் தூக்கு கயிற்றை முத்தமிட்டனர் அன்று அவர்கள் குரல் இருக்கப்பட்டலும் , முழங்கிய முழக்கம் 'உலகத்தொழிலாளர்களே ஒன்று படுங்கள்' இன்று உலகம் முழுவதும் கோடிக்கணக்கான தொழிலாளர்களின் முழக்கமாக முழக்கப்படுகிறது . அதனுடன் நமது குரலும் சேர்ந்து ஒலிக்கட்டும்.
தமிழ்செல்வி
Subscribe to:
Posts (Atom)